Big Lake

Gegroet mede burgers der Nederlanden.


Dit verhaaltje begint waar Rosalie was gestopt: De sleepover bij Dan en Toby.
In de ochtend waren er weer een aantal herten te zien in het weilandje tegenover de trailer waar wij in sliepen. Ik vind het nog steeds geweldige beesten om te zien, maar het begint toch wel te wennen. Ik heb bijvoorbeeld een aantal filmpjes waar ik op 15 meter van een paar hertjes sta die mij daar gewoon accepteren en niet weg rennen.
Die ochtend stonden de hertjes wat verder weg, dus wij besteede er ook niet zoveel aandacht aan.
Als eerste stond het melken van de geiten op het programma. Hardstikke leuk en het gaat ook heel snel! Ik heb toen nog een volledige foto shoot gemaakt van de "milkstand" (stellatie waar de geiten op staan om gemolken te worden) aangezien die zo geniaal gemaakt was en Dan zelf had ontworpen.
Daarna hadden wij lekker ontbeten met wat yoghurt gemaakt van eerder gemolken melk. (smaakt gewoon naar goede yoghurt, en is niet per see anders omdat het van geitenmelk is gemaakt.)
De rest van de ochtend en de middag hadden wij wat in de tuin gewerkt, met name het altijd terugkerende karweitje...ONKRUID WIEDEN!
Wij hadden geweldig weer erbij (ongeveer 27 graden).
Tussen het onkruid zaten ook allemaal jongen zonnebloem plantjes.
Dit wordt in principe ook als onkruid beschouwt, maar ze zijn ook eetbaar en heel erg yummie.
Dus tijdens het wieden hebben wij daar een bergje van verzameld die we toen bij de lunch als salade hadden.

Het laatste weekje in Lillooet ging heel snel voorbij. Wij hadden lekker weer en er gebeurde niet zo veel bijzonders.
Op 6 mei had Swamp ons naar 100 Mile House gereden waarvandaan Amber ons kwam oppikken. Eerst nog even met alle koffers en toebehoren voor het afgesproken café gestaan voor ze er was.. Wat wel wat rare blikken opleverde. hahaha

Het was hardstikke leuk om Amber weer te zien en de kinderen waren ook dolblij om ons weer te zien. Die avond hadden wij een leuk kampvuur met stokbrood en haar geitenkaas... Mmmmm die is ZOOOOO lekker!
Wij hadden er al een lange dag opzitten en de nachten daarvoor waren erg kort, dus we gingen daar redelijk op tijd naar bed.


Maar ik kon maar niet in slaap vallen. Alle leuke gesprekken van de avond hadden mijn uitvinders brein op gang laten komen en... Veel mensen kennen dat wel, die avonden dat je niet kunt slapen en allemaal ideeën hebt om de wereld te redden. ;)
Dus uiteindelijk werd het iets voor 5 uur weer licht en kon ik het niet meer uitstaan om in bed te blijven woelen. Ik had toen maar een vergeefse poging gedaan om een slaapdronken Rosalie uit te leggen dat ik even naar buiten ging. Snel mijn kleren aan, en heel stil naar buiten gegaan.
Eerst was ik van plan om gewoon aan de rand van het meer te gaan zitten en van de zonsopkomst te genieten. Dat heb ik uiteindelijk ook voor 10 minuutjes gedaan (en een paar foto's gemaakt) maar daarna was mijn kont al aardig bevroren. Toen besloot ik om mijn vishengel te pakken (die daar al in de schuur stond) en de kano om het meer op te gaan. De uurtjes die ik daar alleen op het meer had doorgebracht die ochtend zijn moeilijk te omschrijven. Om in je eentje op het midden van een uitgestrekt meer te zitten in een wereld die langzaam wakker wordt is..... magisch.
Alles was stil, behalve het geluid van mijn peddel en af en toe de kreet van een loon (watervogel die een soort wolfengehuil geluid maakt). Er stond geen wind, en de opkomende zond reflecteerde in het spiegelgladde water. Om 8 uur ben ik uiteindelijk terug gegaan naar het huis. Ik werd al gelijk begroet met,
Hey vroege visser,... Nog wat onbijt gevangen?
Mijn antwoord was nee, maar er was totaal geen teleurstelling in mij.
Eerder het tegenovergestelde.

Mijn dag was al goed en om het nog beter te maken... Amber had kwark gemaakt! Nu was het misschien al in eerdere blogverslagen duidelijk geworden, maar dat is mijn favoriete ontbijt!(lunch en avondeten) :)
Dit keer had ze het ge-blend (mixt) met biologische aardbeien. ahhh zo lekker.
We moesten die ochtend snel de blender-kan leeg eten aangezien ze nog een portie moest maken..
Om aan ons mee te geven!
Ook had ze een aantal geitenkazen gemaakt voor onze volgende host omdat die wel wat wilde kopen van haar.
Na het ontbijt bracht Grampa ons naar 150 mile House, waar onze huidige host hun bedrijf hebben.
Wederom stonden wij daar weer met onze koffers en toebehoren te wachten tot Jill daar aan zou komen.

Sam (de man van Jill) heeft samen met zijn broer daar een "timber frame" bedrijf. Ze maken huizen van hout dat op een hele gave manier in elkaar is gezet. Geweldig om te zien!
We hadden als eerste kennis gemaakt met sam's broer die druk aan het werk was. Hij vertelde ons dat we daar even konden rondkijken en dat Jill er elk moment aan kon komen.

Na 10 minuutjes arriveerde er een auto en maakte wij kennis met onze nieuwe host, Jill.
Ze is een hele spontane jonge moeder van 2 kinderen, Tarn (3,5 jaar oud) en Kell (1,5 jaar oud).
De geitenkaas was een leuk binnenkomertje en al heel snel hadden Rosalie en ik hardstikke leuke gesprekken met haar. Eerst gingen we naar haar ouders toe om daar Tarn en Kell af te droppen. Zodat ze rustig wat boodschapjes kon doen in de stad.
Wij mochten of met haar mee gaan, of ze kon ons afzetten bij een stukje natuurgebied wat speciaal is ingericht om veel verschillende soorten dieren te kunnen zien.
Het was een mooie dag, dus we kozen voor het laatste, en spraken af om uiteindelijk bij de supermarkt in de stad weer samen te komen.


Toen we naar een aantal gezellige uurtjes in het natuurpark op weg waren naar de supermarkt moesten wij een aantal drukke wegen oversteken. Ze hebben daar ook een knopje voor voetgangers om op te drukken maar we wisten niet wanneer we nou konden oversteken. Kort nadat we op het knopje hadden gedrukt kwam er een wit wandelent mannetje te zien op het tegenover staande verkeerslicht. dus wij begonnen met oversteken. Maar nog geen 2 seconden later was er opeens een knipperende rode hand op te zien.
Dat betekend toch dat je moet stoppen? Maar we waren al halverwege op de weg!
Dus snel met een sprintje de overkant bereikt en wat rare blikken van auto mobilisten gekregen.
Bij een volgend verkeerslicht kwamen wij er achter dat na de knipperende rode hand ook nog nummers verschijnen onder het verkeerslicht. Aftellend van 10 tot 0. (wat wij eerder niet hadden gezien aangezien ik na de rode hand gelijk naar de auto's keek en niet meer naar het verkeerslicht.)
Ik vind de verkeerslichten in Nederland toch een stuk makkelijker hoor!


DIe avond hadden we nog een leuke rondleiding over het terrein gekregen. Ze hebben 4 paarden, ongeveer 15 koeien en een kat. Ze zijn nog aan het verbouwen in het huis, want ze hebben dit afgelopen jaar er een stuk aangebouwt dat ongeveer even groot is als het huis dat er eerst stond. Maar het is geweldig om te zien. Ze hebben expres meerdere soorten hout en technieken gebruikt zodat ze dat aan de klanten (van het timberframe bedrijf) kunnen laten zien. Persoonlijk vind ik veel hout in een huis mooi en sfeervol dus het was een leuke eerste indruk.


Ons gast huisje is gewoon perfect. Niet groot, maar zeker groot genoeg. Met een leuke badkamer en goede douche. We hebben zelfs een koelkastje! Ook is het gewoon goed gebouwt. (Sam weet hoe hij moet bouwen).
Vanaf het begin voelde het al heerlijk relaxed.


Het werk dat wij hier doen heeft vooral met de tuin te maken. Dit is de tijd van het jaar dat alles geplant moet worden. Als eerst project was de "greenhouse" ofwel kas, aan de beurt.
Die is 50 feet lang (ongeveer 15 meter) en de grond was vooral gevuld met stenen.
Het jaar daarvoor waren ze al verwoed aan het stenen rapen geweest, maar er zat nog zoveel in dat het ons eerte taakje daar zou worden. Het idee was om met de hand door het zand te gaan en zoveel mogelijk stenen eruit te halen.
Toen ze dat vertelde herinnerde ik dat we bij de vorige host een soortgelijk iets hadden gedaan (maar dan om gras uit de grond te halen) door middel van een zeef. Het is eigenlijk een raster dat in een raamwerk van hout is geschroeft, die je dan met touwen tussen een driepoot kan hangen. Als je dan de zeef heen en weer schud gaat het zand er doorheen en blijven de stenen achter.
Dit leek mij eigenlijk wel een goed idee om dat ook in de greenhouse te doen, dus stelde ik dat aan Jill voor. Ze vond het een geweldig idee en zo ging ik dus op de eerste werkdag een grond-zeef-systeem in elkaar knutsellen.
Ik had wel behoorlijk geluk, ze hadden namelijk een perfect oud ijzeren raster in de schuur liggen die ook van mooi formaat was. (ongeveer een vierkante meter)
Aangezien ik het raster niet kleiner wilde maken heb ik die afmetingen gewoon gebruik om daarmee het frame te maken. Met wat afval plankjes heb ik toen een heel mooi houten frame om het raster gemaakt. (zo als je kunt horen ben ik er best een beetje trots op) Eerder had ik al de zijkanten omgebogen zodat ik die op het frame kon schroeven. (met van die ringetjes om de schroeven zodat het goed vastdrukt) Ook had ik in ieder hoek de plankjes 1 inch langer gemaakt zodat daar dus nog een stukje hout uitstak. Op het einde had ik in dat stukje hout een gat gezaagd waar ik dan het touw doorheen kon doen om aan de driepoot te hangen.
Het klinkt denk ik allemaal een beetje wazig, maar ik zal een foto plaatsen zodat jullie het kunnen zien.
Wat helemaal super was, de zeef past precies over de kruiwagen. daarmee kunnen wij de compost ook zeven! (alle takjes en stenen uit de compost halen) Hierdoor krijg je geweldig fijne en luchtige compost.

Mijn zeef systeem werkte super en Jill was dolblij. Er was alleen één probleem..
De grond in de greenhouse was zo droog dat met het schudden van de zeef, een grote wolk zandstuifsel om hoog kwam. Dat hadden wij uiteindelijk opgelost met stofmaskers.
Wij hebben die dagen elke keer grondig moeten douchen, want het zat echt overal.
Maar wat we overhielden was het meer dan waard. Als je van grond kunt houden was het wel deze. als je er doorheen ging met je hand voelde het als het zand op het strand, maar toch is het dat mooie donker bruin-zwart van vruchtbare grond. WIj zijn er uiteindelijk 2 dagen mee bezig geweest om alleen het middelste pad te zeven, maar die zal nu voor vele jaren meegaan als een steenvrije tuin.
En het was zeker nodig! Wij hebben ongeveer 35 kruiwagens vol met stenen uit dat (relatief) kleine strookje grond gehaald!
Omdat wij de greenhouse zo snel mogelijk moesten planten heb ik de stroken grond aan weerszijde van die we hadden gezeeft gewoon met de hand zoveel mogelijk steen vrij gemaakt. In de greenhouse hebben wij uiteindelijk watermeloen, tomaat, komkommer, aubergine, squash en nog iets... geplant. Op dit moment zijn de meeste van die zaadjes al opgekomen en raad het eens... De middelste rij kwam als eerste op en alle zaadjes deden het daarin waar we in de andere rijen nog steeds op een aantal plantjes moeten wachten.
SCORE!


Wat voor mij op deze plek ook heel leuk is...
Ik kan weer vissen!
Wij zitten hier praktisch aan een meer, dat via een stroompje aan nog 3 andere meren verbonden is.
WIj kunnen hier dan in de kano of kayak stappen, een klein stukje met het stroompje mee varen en dan in het meer uitkomen. Aangezien in deze tijd alle graslanden rond het stroompje overstroomd zijn, kon ik via een aantal andere routes, over hekken, ook het meer bereieken. (het is wel grappig om over een hek heen te varen en te weten dat er met een paar weekjes koeien zullen staan, daar waar je net overheen bent gevaren)
De eerste avond dat ik met de kayak was weg geweest was ik mij nog het hoedje geschrokken. Alles was eerst rustig stil toen ik aan het kayakken was en opeens was er het geluid van iets groots dat een bommetje deed in het water. Dit geluid herhaalde zich nog 3 keer. Toen ik terug was in het huis vertelde ze mij dat het waarschijnlijk een bever was. Als je ze laat schrikken dan slaan ze heel hard met hun staart op het water, en dat maakt dat geluid. (en het was ech heel erg luid!)
In de avond is het meer geweldig mooi. Je ziet overal vissen om je heen "risen" ofwel omhoog komen en zo een kring in het water maken. HONDERDEN!
Ook vertelde Sam en Jill mij dat er in dit meer Smallmouth Bass zitten. Die zijn samen met de Largemouth Bass de populairste sportvis ter wereld. Ze worden misschien maar 20 tot 50 centimeter groot, maar zijn beroemd om hun hevig gevecht dat ze leveren waar ze vaak ook hoog bij uit het water springen. Bass fishing (vissen op Bass)was altijd een beetje een legende voor mij. (aangezien je het overal in elk noord-amerikaanse visblad tegen komt) maar ik wist niet dat ze hier ook voorkwamen. En van nature doen ze dat ook niet! Aangezien het de meest gewilde sportvis is, hebben een aantal mensen ze hier (illegaal) geïntroduceerd. Dit blijkt uiteindelijk niet goed te zijn voor de oorspronkelijke populatie van het meer, met name de forel, aangezien de Bass de jonge forel in grote getallen opeet.
Maar ik was dus best nieuwsgierig of ik een Bass kon vangen!
En jawel hoor, op mijn derde visdag had ik er ééntje binnen gehaald. En wat een vechter! Ik begrijp volledig dat het de leukste sportvis genoemd word. Opgemeten bleek hij 13.5 inches te zijn (ongeveer 33 centimer) Dit was de eerste keer voor Sam en Jill dat ze zo'n grote Bass hadden zien gevangen worden en vertelde mij dat eerdere exemplaren die ze hadden gezien maar ongeveer 10 centimeter waren. 3 dagen later ving ik een 16 inch Bass! Dat was toch best wel stoer, en is ook best zeldzaam vooral in deze meren. (waar ze niet zo groot zouden worden omdat de temperatuur niet optimaal is voor die soort)
Ik ben erg blij dat ik hier weer kan vissen aangezien dat mijn dure niet-inwoner visvergunning meer dan waard maakt.

Sam is een echte cowboy. Hij doet (deed) mee aan rodeo evenementen en dan vooral het roping. Ofwel lasso gooien. De paarden die ze hier hebben zijn geweldig getraind, en toen wij ze gingen rijden voelde dat zo goed! als je ze achteruit wilde gaan hoefde je maar een kliene beweging met het lichaam en de teugels te maken en ze reageren heel goed op stem commando's. Ik heb al een keer op Sky (een zwart paard) gereden en Rosalie op Tekay (bruin en blond). Het was wel even verschillend vergeleken met het rijden op little Rose (tiener paard bij Witt's end) Dit paard wist wel hoe die moet galloperen en het zat geweldig!
Wij zijn binnenkort van plan om met meerdere workaway "helpers" een lange buitenrit te gaan maken, en we gaan waarschijnlijk ook mee op een "catle drive" dat inhoud dat we 5 uur lang op het paard de koeien over een groot terein moeten samendrijven en verplaatsen.
Sam heeft ons ook een leuke cursus lasso gooien gegeven en het gaat al best wel goed!
Het is niet zo makkelijk als het lijkt maar ondertussen kan ik hem al aardig vaak over de nek van de oefenstier (ijzeren geraamte met horens) gooien.


Om dit blog af te sluiten nog even iets over de smores party die we hebben gehad.
(jij kent ze wel, Emma) ;)
op 10 mei gingen wij met de kano naar de buren. Daar hadden we onze eerste party met andere helpers. 2 jongens uit België (waarvan 1 nederlandstalig) een meisje uit Frankrijk en een stel uit Illinois (verenigde staten). Een smores party houd in dat je marshmallow boven het vuur gaar maakt tot die er bijna vanaf drupt. Dan doe je dat op een soort van biscuitje waarop chocola gesmolten is en dan probeer je dat kleverige koekje in je mond te krijgen. Maar ze zijn zoooo YUMMIE! Was echt heel erg gezellig en we hadden toen alweer nieuwe vrienden gemaakt.


Er zijn nog waarschijnlijk een heleboel dingen die ik hier in ben vergeten te vertellen. Maar die laat ik over aan Rosalie voor het volgende reisverhaal.
Ik hoop dat het nog een beetje ineressant is voor jullie om te lezen, Maar het zal zeker leuk zijn voor ons om terug te lezen later.


Groetjes van ons!