7 maanden in Canada

Dit verslag begint op zondag 2 Februari.


Het was weer tijd om de strijd aan te gaan met onze eeuwige tegenstander:
De voorraad brandhout...
Omdat wij midden in de "coldsnap" zaten (wat betekend dat de temperatuur ver onder nul gaat) gingen wij heel snel door de hout voorraad heen.
De dag ervoor was een groote lading boomstammen gebracht bij de buren. Het kon niet hier worden afgeleverd omdat ze het hier niet konden uitladen en bij de buren hebben ze een graafmachine die we konden gebruiken. Dus het plan was om die dag met "Old Randy" en "Harrison" (de pick-up trucks) naar de buren te gaan, wat hout te zagen en dat weer naar de ranch te brengen.
Ondertussen kon ik al aardig goed met de pick-up trucks over weg dus ik mocht in Harrison rijden.
Harrison is een rode Ford die behoorlijk "country style" is. De remmen doen het maar voor de helft en de koppeling reageerd niet echt geweldig. Maar hij heeft wel goed grip op de weg wat aardig belangrijk is in de sneeuw.


Om bij de buren te komen moeten wij ongeveer 2 km op de openbare weg rijden. Dat is dan niet helemaal hetzelfde als in Nederland, want ik ben op deze openbare weg nog niet eerder een andere auto tegen gekomen... Maar toch is het wel een beetje spannend om daar zo te rijden! ;)


Bij de buren hebben Amber en ik de hele middag boomstammen gezaagd. Het waren nog behoorlijke stammen en sommige waren helemaal bevroren! Die bevroren boomstammen zijn zo zwaar dat zelfs kleine blokjes (onder arm lengte) amper te tillen zijn, laat staan in de kachel te gooien! Die dag hadden wij 5 pick-up ladingen gedaan wat ongeveer 6 dagen brandhout was.

De volgende dag kregen wij goed nieuws. Wij kregen een heel leuk mailtje van de Host die wij voor de maand April hadden gevraagd. Het is nu het plan dat we begin April naar Lillooet gaan. Het schijnt daar behoorlijk zonnig en warm te zijn dus wel iets om naar uit te kijken!

Ook ging Rosalie die dag mee op de hondenslee. De buurman doet hondenslee ritten in de winter en omdat Amber hem zoveel helpt doet hij gratis ritjes voor ons. Ik vind het best grappig dat je hier gewoon in het bos je eigen cabin kan bouwen en 60 honden houden zonder dat de regering door heeft dat je geen belasting betaald (en daar dus heel illegaal woont). Alhoewel dat niet helemaal waar was, aangezien afgelopen week opeens een provincie ambtenaar aan klopte.... Maar nadat Amber naar hun afdeling was gegaan en duidelijk had gemaakt dat je een oude man niet midden in de winter uit zijn huis zet, kreeg ze de garantie dat hij daar zonder problemen kon blijven.
Rosalie had uiteindelijk een hele leuke rit waarin ze zelf ook nog een tijd de hondenslee had bestuurd. (er staan volgensmij foto's of facebook!)

Dinsdag hadden wij met de kinderen "stop motion filmpjes" gemaakt. Het principe daarvan is om foto's te maken en die dan uiteindelijk in een volgorde te zetten zodat ze een filmpje maken. Omdat de kinderen helemaal gek zijn van Lego hebben ze daarvan hun film set gemaakt. Alle filmpjes zijn erg goed gelukt, we hadden er zelfs geluiden onder gezet. We hebben toen die filmpjes naar hun lerares opgestuurd omdat ze daarvoor punten krijgen. (onderdeel van home schooling) Het was een super leuke dag en een geslaagd project. (een klein schouderklopje voor mijzelf aangezien ik met het idee kwam) ;)

Woensdag was een vrij rustig dagje. Ik kreeg een lesje in hoe ik een auto uit de sneeuw moest halen als die vast zit. (Liam had hem vast gereden)
Met de bobcat hebben wij de auto er toen uitgetrokken terwijl ik hem stuurde. Ik leer met de dag meer over auto rijden!

Altijd op het begin van mijn blog verhaal vertel ik alles heel uitgebreid. Maar ondertussen zijn we al weer anderhalve week later dan ik hem eigenlijk had moeten plaatsen. Veel te druk met andere leuke dingen! Ik zal het dus nu wat korter houden en alleen vertellen over de momenten die uitzonderlijk waren zodat ik het blog kan plaatsen voordat we naar Tatlayoko gaan, waar we geen internet hebben.
Dinsdag 11 februari:
Liam en ik zijn begonnen met het slachten van de Guinea fowl. (het is een soort van kip die een enorm vervelend geluid produceert.) Amber wou al heel lang dat ze weg gingen omdat ze alle voerbakken omgooien en ongelofelijk veel poepen.
Dus gingen wij op pad met het kleine luchtdruk pistooltje. je moest ongeveer 20 keer pompen met het hendeltje voordat hij op de goede druk was. Maar het was niet zo makkelijk als wij hadden gedacht... bij het eerste (gemiste) schot vlogen ze allemaal de bomen in en zaten ze best wel hoog. Dus die ochtend zijn we een behoorlijke tijd bezig geweest onze eerste Guinea fowl naar beneden te krijgen. Ik had er uiteindelijk eentje helemaal uit de top van de boom geschoten, en later hoorde ik dat Liam daar een filmpje van had gemaakt. Het was best bijzonder om terug te zien aangezien je eerst alleen een hoge boom ziet waarop ik dat kleine luchtdruk pistooltje richt, en dan valt er opeens een grote Guinea fowl naar beneden.
Die dag hadden wij er 5 gedaan en de volgende dag het zelfde aantal. Het was heel interessant om de anatomie van een Guinea fowl te bestuderen. toen ik de laatste 3 Guinea fowls ontleede ging het al veel sneller dan op het begin. Later in de week hadden wij de borst stukken gegeten bij het avondeten en dat was zeer geslaagd!

Donderdag 13 Februari gingen ik, Tait en Liam voor een "survival overnachting". Het idee was om met de atributen die wij op dat moment in onze jaszakken hadden een nacht in het bos door te brengen. Sinds ik in Canada ben draag ik altijd een kleine "survival kit" in mijn jaszak dus daarom wist ik dat we het wel konden doen. Tait en Liam hadden er erg zin in en na het ontbijt gingen wij op pad.
Ongeveer 10 minuutjes lopen in het bos waren wij al behoorlijk ver van het huis zodat wij niet meer konden merken dat we in de buurt van de beschaving waren.
Na eerst even kort een plan te maken en te zien wat we bij ons hadden gingen wij een schuilhut bouwen. wij hadden een plek gekozen met een natuurlijke overhang (een omgevallen boom die tegen een andere boom aan leunt en zo de ruggengraat van de hut vormt).
Wij zijn toen een groot deel van de ochtend en middag bezig geweest met het bouwen van de hut en het uitzetten van strikken. Ook hadden we een mooi vuurtje dus alles was helemaal goed. Het was wel behoorlijk zwaar met de diepe sneeuw waar we de hele tijd doorheen moesten lopen en Liam en ik hadden uiteindelijk een beetje natte voeten wat best wel koud was..Toen we klaar waren voor de avond begonnen Tait en Liam een beetje ongemakkelijk te worden... Ze hadden een beetje trek omdat ze geen lunch hadden gehad en ze hadden het een beetje koud. Hoe later het werd hoe meer ze begonnen te zeuren en op een bepaald punt zou Liam een blikje soep gaan halen omdat hij wat wou eten. Toen begon Tait allemaal redenen te bedenken om niet hier te overnachten zoals "we weten nu dat we hier kunnen overleven, waarom moeten we het dan ook echt doen". Hij is namelijk bang voor het donker en de zon was bijna onder. Uiteindelijk was ik helemaal klaar met ze en vroeg of ze dit nog wel wilden doen of dat ze wilde opgeven. 15 minuten later waren wij terug bij de ranch... Ik met het schaamrood op de kaken omdat we het niet hadden volgehouden.
Toen we terug kwamen echter was er een grote verrassing.
In de middag was de hoogzwangere koe Stella bevallen.
En heel uitzonderlijk... het was een tweeling!
Amber vertelde ons dat het voor dit ras melk koe heel zeldzaam was om een tweeling te hebben. In een eerder blogverhaal hadden we ook over deze koe verteld omdat de eerste keer dat ze getest was voor zwangerschap, de dierenarts had gezegd dat ze niet zwanger was. Erger nog... Hij had aangeraden de koe naar de slacht te brengen omdat ze al zo oud was. Kun je dat voorstellen? Amber had het zichzelf nooit vergeven als er niet 1 maar 2 dode kalfjes uit waren gekomen!
Maar gelukkig was dat allemaal niet gebeurt en waren deze kalfjes levend en gezond.
Ze heten Frank en Rosie hahaha drie keer raden naar wie vernoemd.
(Frank en niet Freek omdat ze mijn naam hier niet goed uit kunnen spreken en altijd denken dat het Frank is)

Zaterdag 15 Februari was een best speciale dag. Die dag kwam een Juniors A Ice Hockey team skaten op de ijsbaan die wij zo goed onderhouden. Junior A is de klasse voor NHL (wat de hoogste klasse is) dus het waren allemaal heel goede spelers. Ze kwamen aan in een hele grote toerbus! Dat was best bijzonder om te zien omdat die bijna alle parkeerplekken in bezet nam. (foto zal worden geplaatst)
Het was geweldig om ze te zien spelen.

Zaterdag 22 februari hebben wij een koe geslacht!
Amber had een varken voor die koe geruild.
We hadden het dier al in een aparte omheining gedaan en eerst samen met de melk koe zodat ze rustig bleef. Toen ik de melk koe uit de omheining haalde ging alles heel snel.. Ik dacht dat ik nog wel de tijd zou hebben om de koe los te laten, maar terwijl ik haar nog aan het halster had schoot de slager al.
Wat toen gebeurde is tot de dag van vandaag nog een mysterie want de koe viel niet om. Hij had haar op de juiste plek geraakt, maar de koe keek gewoon op en begon weg te wandelen. Het was wel duidelijk dat het dier niet meer door had wat er gebeurde anders was ze wel weg gerend. Het liep zelfs naar de voerbak om wat te gaan eten..?? Toen schoot de slager haar voor een tweede keer en toen viel ze wel om. Het tweede schot was maar een centimeter van het eerste schot! Best wel raar.


Met de bobcat hebben wij toen het karkas verplaatst naar een plek waar we het goed konden ontleeden. Het was heel fascinerend om te zien dat de helft van de koe bijna bestaat uit ingewanden en vooral de 4 magen die in 1 omhulsel zitten. het was heel wat getrek om alles uit de buik te halen en we moesten af en toe er bijna helemaal inkruipen.
Ik heb daarna de slager geholpen met de huid er af te halen. Ook hebben wij de tong bewaart. (schijnt een lekker stukje vlees te zijn)
Toen hebben wij haar in de schuur gehangen zodat het in de nacht kon afkoelen. Dat maakt het vet verwijderen de volgende dag een stuk gemakkelijker.

Zondag 23 Februari heb ik samen met de slager de koe opgesneden.
Ik heb vooral het overtollige vet er afgehaald zodat dat vlees voor gehakt kon worden gebruikt. De wat belangrijkere gedeeltes zoals de entrecôte heeft hij gedaan.
Het heeft ons ongeveer 9 uur gekost voor de hele koe, wat normaal 15 uur duurt als hij het alleen doet vertelde hij mij. Ook hadden we veel stoof vlees gesneden wat Rosalie toen had ingepakt. Die avond hadden wij het gehakt vlees naar een buurman gebracht die er toen gehakt van heeft gedraait.

Maandag 24 Februari was het tijd om aan het inpakken van het gehakt vlees te beginnen. Er waren 6 grote emmers vol, wat uiteindelijk 262 pond vlees bleek te zijn. Die maandag en de volgende dag zijn we bezig geweest met het wegen en inpakken van 131 pakketjes vlees van precies 2 pond.

Op dit moment zijn we al weg bij Amber en de familie.
Wij zijn nu bij haar buurvrouw om haar te helpen. Aankomende donderdag gaan wij naar Tatlayoko, een afgelegen berg gebied waar wij 2 weekjes vakantie gaan hebben. Er is daar geen internet verbinding maar wel veel Grizzly beren!


Het volgende blog zal dus over die ervaring gaan.
Dankjewel voor het lezen van dit verhaal! :)