Van Big tot Sausage

Met het schrijven van dit verslag besef ik dat we alweer seven hele maanden in Canada zijn. Dus we zijn al over de helft van ons verblijf. Nog zo'n vijf maanden te gaan voor we weer huiswaarts gaan. Langzaamaan kijk ik er al best wel naar uit dat de lente er straks aankomt en ook wel om in de zomer weer naar huis te gaan. Maar eerst hebben we nog een heel avontuur te gaan waar we jullie van op de hoogte zullen houden. Freek heeft al een beetje verteld wat onze plannen zijn voor na dit adres. Hier blijven we tot eind februari/begin maart. We hebben nog steeds geen zekerheid voor maart en april (inmiddels is het alweer ruim anderhalve week geleden sinds ik met dit verslag ben begonnen.. oeps! En inmiddels hebben we gelukkig meer zekerheid voor hierna!) Namelijk: We hebben eindelijk een host voor april! Het zijn hele toffe mensen die ook organisch en bewust van de natuur leven. Ze hebben hun eigen huis gebouwd op een hele natuur bewuste manier en verwekken zelfs hun eigen elektriciteit! We zijn erg benieuwd. Voor maart bleef het erg moeilijk om iets te vinden, maar Amber heeft een plek voor ons gevonden voor de eerste twee weken van maart. Een vriendin van haar is bereid om ons dan in "huis" (we hebben een eigen cabin) te nemen. Het is in Tatlayoko en het schijnt een schitterende en adembenemende locatie te zijn. Bij haar thuis hebben we geen internet, maar mailtjes en dergelijke kunnen we wel versturen vanuit haar mans huis, die een paar kilometer verder woont. We kijken er enorm naar uit!! We hoeven dus alleen nog wat te vinden voor de laatste twee weken van maart, maar daar zijn we druk mee bezig.

Ik zal nu eerst maar beginnen met waar Freek zijn verslag zo spannend heeft geëindigd. Het Firewood problem... Ik zal bij het begin beginnen. Vrijdag 10 januari kwam Steve weer thuis nadat hij een tijd weg was geweest (hij is veel weg vanwege zijn werk en daarnaast zeilt hij ook veel). Hij zorgt normaal voor het zagen van de blokken hout of van de bomen aangezien het in de winter geen doen is als één van ons het hout gaat zagen. Hier hebben ze namelijk een woodstove die alles verwarmd. Niet alleen het huis, maar ook de suite, de workshop en daarnaast het water! Dus in de winter verbranden we enorm veel hout per dag. Als het koud is doe je met een hele shed vol met hout ongeveer een week. Vandaar dat Steve moet zorgen voor het hout zagen en wij doen het eventuele splitten en het wegbrengen van het hout. Dit weekend had Steve echter heel erg last van zijn rug waardoor hij geen hout kon zagen en maandag ging hij alweer weg.... Het probleem was nou dat we niet op een trail konden gaan voor dode bomen (vanwege de sneeuw en het equipment). Anders hadden we wel, voor nood, bomen kunnen omzagen en dat kunnen verbranden. We hadden nog een hele lading enorme boomstammen liggen bij de Hayshed. Die boomstammen zijn zelfs na het zagen nog zo groot dat ze gesplit moeten worden, maar een groot voordeel is dat ze lang branden en dat we na al het zagen en splitten een mooie lading hout zouden hebben. Maar om die enorme boomstammen te kunnen zagen, moet er een enorme chainsaw worden gebruikt die heel wat weegt. Amber en Freek hebben allebei behoorlijk wat spieren, maar ze konden maar een paar blokken zagen voordat hun arm de chainsaw niet meer kon houden.. Dus wat moesten we doen? We hadden een klein probleem en de paniek en de stress begon steeds meer zichtbaar te worden. Amber probeert elk jaar een lading hout te kopen, maar dat was dit jaar erg lastig. Uiteindelijk is het toch gelukt om een lading te regelen en tot die tijd had Amber ook een oplossing gevonden! Ze kende namelijk iemand die voor zijn werk boomstammen zaagt en ze kon hem overhalen om al het grote hout voor haar te zagen! YES! Dus dat waren weer een paar "wood split and deliver" dagen! Maar we hebben hout!

Nu verder met maandag 13 januari. Vandaag was het wel 7 graden boven nul! Dat was een grote tegenstelling tot de dagen ervoor waar het steeds -10 graden was. Het was niet echt lekker buiten aangezien alles aan het smelten was waardoor het erg nat was. Niet dat de sneeuw meteen verdwijnt, absoluut niet, maar de ijspegels en dergelijke wel. Vandaag hadden we best wel weer veel dingen gedaan. Onder andere hadden we de laatste twee carloads gesplit van het gezaagde hout dat er nog lag.. Dat is nog niet genoeg voor een week, dus er moest snel een oplossing komen! De komende dagen waren dan ook niet erg gezellig. Het was enorm druk (sausages maken, hout splitten) en je voelde de stress wat betreft het hout. Maar achteraf is het enorm leuk om op terug te kijken, want in deze weken hebben we enorm veel geleerd. Onder andere hoe het is om geen centrale verwarming te hebben, maar daar doelde ik niet op; ik bedoel vooral wat vlees betreft. In dit stukje zal de titel van dit verslag duidelijk worden.

Van big tot sausage.

Freek heeft al veel verteld over het slachten van de varkens en het maken van salami, dus daar zal ik niet verder op ingaan. Van het vlees van de varkens en de geit, die Freek in zijn verslag heeft vermeld, hebben we nieuwe dingen gedaan en op andere manier "gecured" (ik weet even niet het Nederlandse woord voor "cure" (als in "curing the meat)). We hebben dus weer veel nieuwe en erg interessante dingen geleerd en daar zal ik nu over schrijven. Ten eerste is dit voor mij allemaal enorm interessant aangezien ik geen "mass-produced" vlees eet. Ik at alleen biologisch vlees, tot ik helemaal geen vlees uit de supermarkt meer wilde eten. Daarom is het voor mij nu extra fijn dat ik hier nu vlees kan eten en dat ik daarnaast precies weet waar het vandaan komt, hoe het behandelt is en zelfs hoe het werd geslacht! Het begint al bij de biggetjes. Wij hebben geen biggetjes geboren zien worden, maar toen we hier waren, waren de jongste biggetjes net een paar weken oud. Daarnaast hebben we ze zelf gevoerd (organisch graan en leftovers en dergelijke), ze hebben water waneer ze willen, wij zorgen ervoor dat ze altijd een warm bedje hebben, we zien ze spelen en slapen en ze hebben genoeg ruimte zodat het erg gelukkige dieren zijn. Oh we hebben trouwens zelfs het "breeding proces" gezien! En dan natuurlijk het slachten. Ik moet zeggen dat ik eerst dacht dat ik het best moeilijk zou vinden om te zien. Ik bedoel, ik heb alle "logic" om te denken dat dit dier een goed leven heeft gehad en dat het nou wordt gebruikt om gegeten te worden (en niks van het dier wordt verspeelt! Want het "overige" vet wordt gebruikt om larp van te maken en vervolgens om mee te bakken en al het vlees en vet dat wij niet eten gaat naar de honden), maar toch is het soms lastig om te zien. Maar ook dat bleek zo erg mee te vallen. Ten eerste omdat alle andere varkens NIKS, maar dan ook helemaal NIKS doorhebben van het feit dat een ander varken net dood is geschoten. Ze eten gewoon heel vrolijk hun graan en zijn ook niet bang voor je. Dat maakt het zoveel makkelijker! Ten tweede is het varken dat wordt geschoten ook lekker aan het eten, heeft helemaal niks door, doorgaat helemaal geen stress en is binnen een seconde vertrokken. De stuiptrekkingen zijn misschien nog het moeilijkste om te zien, maar het varken is dan al dood. Het proces hier na (hoofd eraf, huid eraf, organen eruit, varken in tweeën) heeft Freek al genoemd. Het enige dat ik hierover ga zeggen is dat ik het (again) super interessant vind om te zien! Het varkenshart kende ik al vanwege school, maar de andere organen had ik nog nooit zo gezien (of geroken!). Onze droom is om ook ooit een kleine farm te hebben om zo aan onze eigen melk, kwark, vlees, kaas, etc te komen. Maar tot die tijd.. hopen we om meer mensen te vinden die onze ideeën delen. Want één ding is zeker: dit is toch 200 keer beter? Niet alleen hoe de dieren behandelt worden, maar daarnaast is dit zoveel gezonder. Deze dieren worden niet vol gespoten met antibiotica en als een dier ziek is wordt het niet gegeten of gaat het naar de honden (maar dat gebeurt bijna nooit).

Maar nu verder met het proces. Namelijk: de verwerking van het vlees.

Maandagavond 13 januari hebben we sausages gemaakt van de goat. We hadden een zoetere variant met stukjes appel, cranberries en nog meer lekkers en daarnaast hadden we "dinner sausages" gemaakt. Amber heeft het recept deels uit een boek en deels zelf bedacht. Ondanks dat het een lange en zware avond was, was het een enorm tof proces. Hierna moesten ze nog kort gerookt worden en daarna kort gedroogd (we wilden deze niet enorm droog hebben). Wanneer ze goed waren heeft Amber ze in "butcherwrap" gedaan en konden ze in de vriezer. De volgende ochtend gingen we bezig met het varken. Het vlees in stukken snijden en bedenken wat en hoe we ermee wilden doen. Woensdag hebben we nog meer sausages gemaakt. Dit keer gelukkig gewoon overdag en het ging erg goed en gezellig! Daarna moest alles natuurlijk weer goed schoon gemaakt worden. De volgende ochtend weer naar de workshop... om weer verder te gaan met het vlees. Dit keer stond "curing" op het programma. Tait kwam ook en het was voor hem een echte les. Amber ging echt alles goed uitleggen en vertellen aan hem zodat hij het kan leren. Dat was voor ons ook enorm interessant en erg leuk! Amber heeft verteld waarom het vlees ge"cured" (please vertel me het Nederlandse woord!) moet worden en op welke manieren dat kan. Één daarvan is "vermenting "(schrijf je dat zo?), wat we met de salami chubs hebben gedaan, een andere manier is doormiddel van een brine mengsel, dat hadden we met de loins (varkenshaas) gedaan en vandaag zouden we ook "salt rubbing" (ik weet niet precies hoe ze dit noemde) doen. Namelijk met de bacons. Dat was zo tof! Het recept dat we gebruikten heet "Honey cured bacon". Eerst gingen Tait en Freek het zout (curing salt) goed in het vlees wrijven en daarna deden we hetzelfde met de honing. Daarna moest het zo blijven zitten voor een aantal dagen en begin februari konden we het eindelijk proberen! Vrijdagochtend was Rudy, de slager, er om ons te helpen om nog meer sausages te maken. Deze waren hetzelfde als we al eerder hadden gemaakt, salami, maar dit keer met een net iets ander recept. Dankzij Rudy zijn help (die al 28 jaar als slager werkt) ging het zoveel sneller dan de vorige keer dat we het deden.

En nu verder met de rest van de dagen! Donderdag 16 januari is Jim vertrokken, hij gaat voor een paar maanden op vakantie en wij moeten ervoor zorgen dat zijn furnace aan blijft. Vrijdagochtend begon zo gaaf! We werden namelijk wakker van het gehuil van de wolven! Het was full moon cycle waardoor de wolven enorm veel geluid maakten. We hadden ze nog nooit eerder gehoord en Amber dacht eerst dat het Coyotes waren, maar het bleken toch wolven te zijn. Het was zo gaaf. We stopten steeds met werken om te luisteren naar het mooie geluid. De honden hoorden ze ook en reageerden de hele tijd. In de avond kwamen Marcie (een vriendin van de familie) en Liam (nieuwe workawayer). Aangezien Jim nu op vakantie is hebben we eigenlijk iemand nodig die in zijn huis kan blijven en daardoor is Liam er nu. Hij is even oud als ons en komt uit Engeland. Hij heeft veel dezelfde hobbies als Freek en we kunnen erg met hem lachen. Hij blijft hier nog langer dan wij hier blijven.

Zaterdag 18 januari zaten we naar een prachtige familie Bald Eagles te kijken. Wat een schitterende beesten zijn dat. Ze hebben een groot nest een aantal meters van het huis en via het raam kunnen we mooi naar ze kijken. Ook was er deze week een enorm gebeuren op het ijs. We zagen namelijk een Bald Eagle die een eekhoorntje uit zijn klauwen liet vallen. Het eekhoorntje rende in paniek over het ijs heen, hij had niet alleen een Bald Eagle boven zijn hoofd vliegen maar ook zo'n 20 Ravens. Wonder boven wonder is het het eekhoorntje gelukt om te ontsnappen en het bos in te vluchten! Daarnaast ben ik vandaag voor de eerste keer op een trail geweest met de snowmobile! Helaas niet de beruchte Moose gezien die hier rond hangt (nog steeds niet!!), maar het was een toffe rit! En toen we op het ijs kwamen.... GAS GEVEN! Wauw wat een kracht en wat een snelheid. Ik ben, voor eventjes, wel 120km per uur geweest! En de dag wordt nog completer.. Voor het eten zijn we namelijk (Amber, Marcie, Freek en ik) naar Doug en Pat gegaan. We zouden nog een keer naar ze toe en nu met onze verjaardagen hadden we een goede reden. Het was zo gezellig en zo fijn om hen en de dieren weer te zien. (Ja ondanks dat het Liam zijn eerste dag was hebben we hem achter gelaten om op de kinderen te passen).

De volgende dag heb ik voor het eerst in de Bobcat gereden! Best wel spannend. Na het doen van het hooi hebben we de rest van de dag besteed aan Firewood. Splitten en hout wegbrengen.... En nog meer hout wegbrengen... En nog meer hout. Ook al klinkt het zwaar, het was een erg geslaagde dag en het voelde goed. Het was schitterend weer, -10 graden en vollop zon. En toen was het alweer maandag 20 januari! Mijn 19e verjaardag! Het was een beetje anders dan normaal. Ik hou er wel van om mijn verjaardag te vieren met mijn familie en mijn vrienden en die moest ik nu natuurlijk missen. Maar gelukkis is er skype! Na het speciale pannenkoeken ontbijt ben ik namelijk lekker wezen skypen met mijn familie. Bij mama hadden ze een lekkere (heb het helaas niet kunnen proeven..) taart voor me gebakken waarvan ik de kaarsjes uit mocht blazen en bij papa hadden ze me allemaal uitgebreid gefeliciteerd. Leuk! Amber had een Irish Thea voor me gemaakt (als mijn vader in de toekomst een Irish Coffee maakt, kan ik vragen voor een Irish Thea!). Iedereen trouwens heel erg bedankt voor alle leuke berichten en felicitaties. Dat maakt een verjaardagsgevoel toch compleet! Ik mocht kiezen wat ik vandaag wilde doen en ik koos voor een snowmobile ride. Freek en ik zijn zo'n anderhalf uur weg geweest en hebben veel tracks gezien van dieren. Het was -10 tot -2 graden vandaag en echt een schitterende dag. We hadden nog wat spelletjes gedaan, lekker gegeten en a little night time skate!

De volgende dag was weer een gewone en lange werkdag. De hele dag hebben we veel verschillende projecten gedaan en in de middag zijn we met z'n allen het ijs op te gaan om cracks op te vullen. Dat deden we door met een schep wat sneeuw op het ijs te brengen en daarmee probeerden we de cracks op te vullen. Dat deden we omdat we het ijs mooi wilden hebben. Er zou aankomend weekend namelijk een hockeyteam komen om hier te schaatsen en dan willen we niet dat iedereen steeds komt te vallen doordat hij in een crack blijft hangen. Maar wat een karwei..... Donderdag 23 januari ging Marcie alweer weg. Was best wel jammer, want we hadden het erg leuk gehad. Verder hadden Freek, Liam en ik 's avonds na de chores de bacon ge"sliced" met de meatslicer. Dat was de laatste stap van het proces voordat we het konden "wrappen" en in de vriezer konden doen. De volgende ochtend had Amber heerlijke wafels gemaakt en konden we ook onze bacon uitproberen. Ik zeg: Goed gelukt! In de avond kwam Steve weer thuis voor een paar dagen en hebben we (eindelijk) de kerstboom afgetogen en aan de geiten gevoerd. Zaterdag 25 januari zou het hockeyteam komen, dus wij begonnen met voorbereidingen treffen. Steve ging onder andere met de Zamboni (ja hij heeft een eigen Zamboni! (Zie google of Youtube)) op het ijs en het ijs zag er beter uit dan ooit! Vanaf 15.00 tot 19.00 uur waren er mensen om te schaatsen. We hebben lekker marshmallow geroosterd boven het vuur en warme chocolademelk gedronken. Maandag ging Steve alweer weg. Amber nam Freek en mij naar town en naar de movies. We zijn naar de film "12 years a slave" geweest. "A good movie in a horrible way". Ik vind het zelf een echte aanrader aangezien ik het goed vind om af en toe bij zulke onderwerpen stil te staan en te beseffen dat je zo niet met mensen omgaat, maar het absoluut not an easy to watch movie.

Dinsdag 28 januari had ik voor het eerst met .22 geweer geschoten! Bij Jim zijn huis heeft hij een target range en Freek en Liam zouden daar heengaan toen ik besloot dat ik ook wel een keertje mee wilde. Het was best wel tof! Woensdag was een erg leuke dag! Na het ontbijt ging ik even snel douchen, want vandaag zouden we gaan Tubing! Dat is in een opgeblazen donut van een sneeuwheuvel af gaan. Om 12.00 uur gingen we weg en eerst zouden we wat lunchen. We gingen trouwens met twee auto's aangezien we met teveel mensen waren, dus Freek en ik moesten bij Liam in de auto. Dat was nog best een klein beetje spannend. Ik bedoel hij heeft gewoon zijn rijbewijs en hij rijd goed, maar... hij is natuurlijk niet gewend om aan de rechterkant van de weg te rijden.. Gelukkig bedacht hij zich dat elke keer net op tijd. Toen het eten op was kon de pret beginnen! Oh wat hadden we een lol zeg! Ik zal een paar grappige momenten samen vatten:

- De eerste keer dat ik de heuvel af wilde gaan begreep ik het nog niet echt en ging ik gewoon in mijn tube zitten en ik kwam maar niet vooruit waardoor een volwassen man mij een duw moest geven. Waarna ik heel langzaam de heuvel af ging. Dat op zich was al awkward genoeg, maar het wordt nog beter. Wanneer je weer naar boven wil is er een lift. Je staat gewoon achter in de rij en wanneer je vooraan staat doet de "liftmedewerker" jouw tube aan een haak en jij zit gewoon in je tube totdat je boven bent. Dat ging nog wel goed. Maar toen ik boven was begreep ik niet wanneer ik af moest stappen, dus probeerde ik eruit te stappen bij het bordje. Ik viel uit mijn tube, ik kon niet overeind komen (wanneer je een dikke snowpants en al die kleren aan hebt is het soms moeilijk bewegen) en om het nog erger te maken stond het liftmannetje te wachten om het touw van mijn tube aan te geven... Oeps. Het bleek dus dat je pas moest uitstappen wanneer het liftpersoontje je had losgekoppelt....

- We hadden een paar keer drie tubes aan elkaar vastgemaakt en zijn zo met zijn drieeën de heuvel afgegaan. Dat was zo grappig! Maar op een gegeven moment wilde niemand dat meer doen. "Oke, dan ga ik wel alleen." Ik neem een aanloop, spring in mijn tube en ga met een bloedgang de heuvel af. Het was tof om zo snel te gaan totdat ik beneden aankwam. Er bleken namelijk nog allemaal mensen op de baan te staan en ik heb er wel drie omver gekegeld. IT WAS AWESOME!

- En nu de meest geweldige van allemaal.! We hadden nog twee rondes te gaan aangezien het bijna tijd was en ik wilde nog een keer samen met iemand de heuvel af. Freek wilde wel samen de heuvel af gaan en Amber zei nog dat dat schattig was. Nu komt nog een veel schattiger moment.... We hadden de tubes al aan elkaar vast gemaakt, ik neem een aanloop, spring in mijn tube en glij met beide tubes naar beneden... Oeps, waar is Freek? Hij had niet eens de kans om er nog in te springen, ik was er veel te snel vandoor. IK DEED HET ECHT NIET EXPRES! Maar het was wel AWESOME! Sorry Freek!

Haha dat was tubing. Achteraf hadden we nog pizza gegeten en zijn we huiswaarts gegaan. We waren ongeveer rond 19.00 uur thuis en konden de afternoon en evening chores tegelijkertijd doen. Pig feeding in het donker! Maar we waren lekker op tijd in de suite waardoor we nog een (paar) aflevering Game of Thrones hebben kunnen kijken. Freek heeft me verslaafd gemaakt aan de serie, het is zo goed! We zijn inmiddels bijna bij seizoen 3. Vrijdag 31 januari hebben we naast deze kinderen ook op het 3-jarige zoontje van de buren moeten passen. Het ging allemaal hartstikke goed totdat hij voor een halfuur enorm ging huilen. Maaaar.. een paar afleveringen "Buurman en Buurman" kunnen veel doen. Maakt niet uit dat ze het niet kunnen verstaan.

Zaterdag 1 februari was het begin van een nieuwe coldsnap! Hiervoor was het namelijk best wel mild geweest qua temperaturen. Maar vanaf hier tot vandaag (zondag 9 februari) is het weer écht koud. Dit was voor ons de langste én koudste coldsnap. Het begon op zaterdag toen het van 0 tot wel -30 graden ging! In één nacht! Door dat enorme temperatuursverschil ging het hout enorm kraken en knallen! Eerst wisten Freek en ik niet wat het was en dachten we dat we werden beschoten of dat de Dairy Barn in zou storten. Maar de volgende ochtend vertelde Amber dat zij dat ook had en dat het gewoon komt doordat het zo snel zo koud werd. Vandaag was het -25 graden. En vandaag moest er weer een varken worden gedaan. Maandag was het met -20 graden iets minder koud, maar er stond enorm veel wind en het was zo vochtig dat het leek en voelde alsof we op de Arctic waren. BRR! We gingen even hooi naar de koeien en paarden brengen en dat was kkkkkkoud! Gisteren (8 feb) hadden we onze koudste dag, namelijk -37 graden!! Waarschijnlijk is de coldsnap nu weer voorbij en voor morgen verwachten ze 0 graden. Zou ik eerlijk gezegd niet erg vinden. Ik hou nog steeds heel erg van deze winter en ik heb er al enorm van genoten, maar de lente kriebels beginnen toch ook te komen, laat de lente maar komen!

Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik dit verslag af heb gemaakt... Oeps. Maar er viel dan ook wel heel veel te vertellen. Houd er trouwens rekening mee dat we 4 maart hier weg gaan, dus dat twee of drie (de laatste tijd heeft de post vaak wat vertraging) weken daarvoor geen post meer verstuurd kan worden. En er komen ook weer foto's bij te staan. Ondertussen werken wij rustig door en het aftellen is ook al begonnen. We zijn namelijk nog maar drie weken op deze plek! Wat is de tijd weer snel gegaan, maar ondanks dat we hier een hele mooie tijd hebben (gehad), kijken we erg uit naar onze komende avonturen.