Winter is coming...

Waar ons vorige verslag over de mooie nazomer ging staat deze helemaal in het teken van de herfst, die in volle hevigheid is losgebarsten!

En de herfst kwam heel abrupt. Zondag 2 weken terug (dag van laatste reisverslag) was het 32 Graden en heerlijk weer. De dag daarna 12 graden en alleen maar regen... DAT IS 20 GRADEN VERSCHIL!!! :|
Maar was dat heel erg.. Nee hoor :) Doug was nog in Yellowknife en Pat was ook weg voor werk. De enige taken die ze hadden verteld waren grasmaaien en zandscheppen in de tuin... Maar als het regende hoefde dat niet, dus eerst een heerlijk chill ochtendje in de cabin gehad. Tegen een uurtje of 3 stopte het met heel hard regenen en begon het meer op miezer te lijken. Nu is onze kans! dachten wij, en zijn toen snel naar het huis boven gerend. Daar aangekomen begon het weer harder te regenen... Zelfs in Nederland zie je niet zo vaak dat het de HELE dag zo hard regend. Aangekomen bij het huis hebben we gezellig samen een spelletje "Carcasonne" gespeeld.

Die avond besloten wij pannenkoeken te maken als avondeten.
We hadden dat al eens eerder gedaan en het was toen zeer geslaagd. Rosalie vroeg dus of ik hetzelfde recept kon opzoeken. Maar daar kwam eigenwijze Freek om de hoek kijken. Ik had namelijk een pak pannenkoekenmix in een kastje gevonden waar je alleen water hoefde toe te voegen en dan was het klaar. (veel makkelijker dacht ik..)
Dus wij dat gedaan en het resultaat was een heel erg dik beslag. Als je het in de pan deed duurde het een eeuwigheid voordat de lepel beslag was uitgespreid tot een pannenkoek. Dus opperde Rosalie het idee om wat melk toe te voegen om het wat dunner te maken.
Scheutje melk erbij en het zag er een stuk beter uit.
schepje beslag in de pan.
WOESJH!!
Dikke vlam opeens in de pan! :(
Gelukkig maar even en het ging verder goed.
Maar we besloten toch maar het beslag weer te veranderen.
Misschien als we het weer wat dikker maken gaat het weer goed dacht ik... Weer wat poeder erbij. Daarna kwamen er best mooie pannenkoekjes uit de pan! Jammer alleen dat ze naar droog meel smaakte...JAKKES! Met tegenzin allebei een pannenkoekje gegeten en de rest maar aan de "outside dogs" gegeven. (die schenen het heel erg lekker te vinden.) Gelukkig hebben ze hier "KRAFT FOOD" (een soortvan macaroni met plastic kaas) Simpel maar gewoon lekker. We hadden nog best wel een beetje honger dus daar maar 2 bakjes van klaar gemaakt.

En nu wordt het romantisch.....

We hadden al heel vaak van Doug en Pat te horen gekregen dat we de film "Paul" moesten zien. En er is geen beter moment om een filmpje te kijken dan op een regenachtige dag.
Dus wij naar beneden in de filmkamer. Ze hebben daar een heel comfortabele bank en een "schatkist" met allemaal warme dekentjes. Lekker tegen elkaar aankruipen en een film over aliëns kijken. (hoe romantisch kan het zijn) ;)

PAUL:

De film PAUL is echt geniaal. We hadden al te horen gekregen dat het over een aliën ging maar hadden een soort van schattige ET verwacht. PAUL (zo heet de aliën) is een beetje anders....
de film heeft wat onverwachte wendingen en is gewoon grappig. Wel typisch amerikaans want het eindigt met een kusje...

Al met al was maandag een heel rustig dagje.

Dinsdag waren we een uurtje eerder begonnen met werk aangezien er elk moment een auto kon verschijnen met daarin Rosalie haar acoustische gitaar! Blijkbaar was die de dag daarvoor ook al langsgeweest terwijl wij nog lekker lagen te slapen... OEPS!
Die dag was het gelukkig weer droog. Maar Grasmaaien met alles zo nat is niet goed, en er was geen zand meer om te scheppen. (alleen modder..) Dus moesten we maar wat anders verzinnen om te doen. Uiteindelijk besloten om alle zadels en hoofdstellen schoon te maken en in te vetten. Dit konden wij mooi in de hooischuur doen waar het droog was maar ook buiten zijn in het geval er een postauto langskwam. Uiteindelijk verstreek de ochtend en de middag.. en de hoop op de gitaar die dag was al bijna weg. Soms brengt Jack ook wat post mee. Dus toen wij hem die avond post uit zijn auto zagen halen zaten wij stiekem te gluren of hij ook ergens een groot pakket had liggen. Maar we zagen niets. Toen hij naar binnen kwam vertelde wij dat we heel wat brieven hadden en overhandigde ons een behoorlijke stapel. Wij blij! toen vertelde hij: en by the way er is een groot pakketje voor Rosalie nog in de auto. En daar was die geweldige goude glimlach op Rosalie haar gezicht!

Woensdag ochtend maar weer eens grondig schoon gemaakt in de cabin. papa en mama jullie zullen dit niet geloven... Maar zelfs IK vond het heerlijk om weer een schone cabin te hebben. ;) Het bevalt ons heel goed om zo te leren hoe je een eigen huisje moet verzorgen.
Na het schoonmaken zijn we naar het grote huis gegaan om alvast wat voor het avondeten klaar te maken. We hadden grootse plannen omdat die dag Doug weer zou thuiskomen. Dus een hele berg aardappels geschild en een hele bloemkool in stukjes. Jack zou die middag uit de stad een hele gebraden kip meenemen en dan zouden we een lekkere maaltijd hebben. Toen Jack die middag thuis kwam vertelde hij dat hij zich had vergist en Doug morgen pas thuis zou komen.... hij zou dus morgen die kip halen en dan gaan eten wat wij die ochtend al hadden klaargemaakt. Wij hadden niet zoveel zin om iets anders te bedenken voor het avondeten dus hebben we maar wat van de aardappeltjes en bloemkool apart gehouden en wat worstjes gebakken. Ook hebben we voor het eerst een kaas sausje gemaakt. (ik vond hem zeer geslaagd al hadden wij een verkeerde soort kaas.) We beschouwden dit avondeten als oefenen zodat we het de volgende dag perfect konden doen. :)


Woensdag nacht was er eentje die we niet snel zullen vergeten.........
Het was al 12 uur en we sliepen bijna. we horen wel vaker geluiden van rondrennende ratten, maar dit keer hoorde ik het in mijn kastje 20 centimeter van mijn hoofd. Ik probeerde het te negeren maar het was zo luid dat ik moeilijk rustig kon gaan slapen. Dus maakt ik wat tssss geluiden om hem weg te jagen. toen hoorde ik de rat achter de kussens (op de rand van het bed) naar Rosalie haar kant rennen. Daar sprong hij op haar kastje en botste tegen de snaren van de gitaar aan. (klonk net alsof iemand gitaar speelde.) :) Daar bleef hij maar geluid maken, dus we besloten er wat aan te doen. gelukkig hadden we Duke (de hond) bij ons in de huiskamer. We lieten hem even rondsnuffelen in de slaapkamer en hij ging gelijk achter de rat aan. Hij kon er alleen niet bij :( Maar we hadden nog een troef achter de hand.. Ivy (de kat) zat nog in de huiskamer. Die kon mooi onder het bed achter de rat aan. Nu was de gehele slaapkamervloer onveilig voor de rat, dus waar ging hij heen? op het bed natuurlijk! We konden hem daar mooi zien zitten achter de kussens.. en het was de grootste rat die ik ooit heb gezien. Maar we moesten hem dit keer te pakken krijgen en hem niet daar gewoon laten zitten. Dus ik ging naar de huiskamer om de luchtbuks te pakken. (Rosalie zat nog op het uiterste puntje van het bed.) toen ik bezig was met de pellet in de buks te stoppen begon de rat tegen de muur op te springen. Ik hoorde allemaal rare geluidjes vanuit de slaapkamer komen die Rosalie maakte (wat natuurlijk logisch is met een grote rat die tegen de muur springt) Maar dat klonk zo grappig dat ik de slappe lach kreeg en de pellet tot 3 maal toe op de bank liet vallen voordat ik hem uiteindelijk op zijn plek kreeg. Toen ik weer in de slaapkamer kwam zag ik de rat weer op precies dezelfde plaats bij een kussen zitten. langzaam stapte ik op het bed en stapte ik naar de rat toe. Daar sta je dan in je onderbroek met een luchtbuks op een rat af te lopen die dondersgoed weet dat jij daar bent. Ik wist dat ik niet normaal kon richten omdat de richtkijker op een veel langere afstand was afgesteld, dus probeerde ik zo dicht mogelijk bij de komen. Dat lukte uiteindelijk zodat ik wist dat mijn schot goed geplaatst zou zijn. (zal verder niet in detail gaan.) Maar toen ik de trekker overhaalde sprong de rat op de grond en rende weg. (het is een hele lichte buks en had dat ook wel verwacht.) Maar gelukkig kreeg Duke hem te pakken en toen ging het heel snel. Hij begon hem heen en weer te schudden en liet hem toen los. Hij keek er even naar en omdat de rat toen nog beweegde herhaalde hij het nog een keer. Uiteindelijk was kwam er een heel zielig hoog geluidje uit de rat die langzaam minder werd... toen was het afgelopen. Daar ligt dan een grote (niet geheel intacte) dode rat op je slaapkamervloer. Toen maar met een plastic zakje hem opgepakt en buiten de cabin gegooid, en terug naar bed. Lekker slapen!....................................

De volgende dag werden wij een beetje brak wakker. Het duurde even voordat alles van de avond daarvoor weer terugkwam en toen ik de huiskamer in kwam zag ik Ivy vrolijk met de staart van de rat rond hobbelen. Die dag zouden Pat en Doug weer thuiskomen. Eerst in de ochtend de laatste hoofdstellen ingevet en daarna het eten klaargezet voor die avond. (we hoopten toen wel volgens plan!)
Voor de rest was die dag niet zo bijzonder. We hadden een gezellig en lekker avondeten en daarna vroeg naar de cabin om wat verloren slaap in te halen.
ps. Die nacht was het erg rustig. Blijkbaar hadden we een duidelijk signaal afgegeven.

Vrijdag hoefden we pas om 10 uur te beginnen! Dat was vooral omdat Doug nog even wou uitslapen. (hij had in de afgelopen 2 dagen 22 uur gereden.) We zijn toen de werkplaats (zee container) gaan schoonmaken en opruimen tot een uurtje of 2. Daarna gingen we laten zien hoe wij Mexi (het nieuwe paard) al hadden getraind. Eerst dacht Doug dat ze een vervelend paard zou zijn, maar wij waren er achter gekomen dat ze al heel veel training had gehad en ook behoorlijk veel van dressuur wist. Rosalie heeft zelfs al op haar gegaloppeerd!

Toen was het weer WEEKEND!! :) :) :)

Zaterdag al weer om 7 uur eruit. Eerst even gezellig geskyped met de mama van Rosalie en daarna zouden we om 9 uur de paarden opzadelen en voor een 5 uur lange rit gaan. Maar toen we naar boven gingen was het koud en regende het... Ook voorspelde ze onweer, en dan is het niet fijn om ergens ver weg te zitten. Ook was het de verjaardag van Doug! Hij werd maar liefs 50. Maar hier vieren ze die leeftijd niet uitgebreider dan andere jaren. Toen zijn we maar naar binnen gegaan en zijn een potje Carcasonne gaan spelen. Met een nieuw uitbreidingspakket die Pat voor zijn verjaardag had gehaald. Het was wel grappig dat het nieuwe uitbreidingspakket het spel nog uitdagender maakt. En eerst dacht ik dat ik aan het verliezen was... Bleek dat bij de laatste telling op het einde van het spel dat ik toch nog net had gewonnen. (4e keer op rij hahahaha) Daarna gezellig met Rosalie een filmpje wezen kijken. ("now you see me".) Lekker een lui middagje dus. Ons cadeautje voor Doug was de dessert voor die avond. Het was een nog al ingewikkelde apple crumble maar achteraf nog best goed gelukt. En toen kwam de Grand finale! Al heel vaak gebruiken wij de term "damn you Chaka" tegen de kleine kitten als die iets verkeerd doet. Dat komt uit de film "land of the lost" met Will Ferell. Die hadden ze speciaal gehuurd zodat wij die ook konden zien. Het is wel een film met ongelofelijk droge humor, maar het was wel super gezellig. We hadden afgesproken om de volgende dag de lange rit te maken als het weer goed was.

Dus zondag er weer vroeg uit.. maar het weer was niet goed. Toch maar naar boven gegaan om te horen wat de plannen waren. En die waren er niet dus maar weer terug gegaan. Lekker een ochtendje bankhangen met een boek. In de middag weer naar boven voor een spelletje Carcasonne (je zult noooit raden wie er weer won..) :) en toen was de zondag ook alweer zo goed als voorbij. Opzich was het een heel rustig weekendje, en een goede voorbereiding op een hele zware week die daarna zou volgen.

Want die week begonnen we met een nieuw project:
Brandhout verzamelen!

We begonnen gelukkig nog rustig. Eerst met de ATV (ik denk dat het all terrain vehicle betekend) naar een plek in het bos gereden om daar een grote stapel al gezaagde houtblokken op te halen. Die hebben we eerst naar Jack zijn cabin gebracht. Ook hebben we een grote brandstapel gemaakt om de omliggende dode takken weg te branden. Dat is toch een partijtje heet als je te dichtbij staat!
Toen was het ook alweer lunchtijd.. En precies toen begon het weer keihard te regenen. Echt herfst!
Doug ging naar de stad om daar een gigantisch wildrooster op te halen. Hij wist niet zo snel wat wij die middag nog binnen konden doen dus vertelde hij ons: Bak maar iets! :) dus wij zijn lekkere graankoekjes gaan bakken. Die middag heeft Rosalie nog lekker met haar gitaar kunnen oefenen wat ze nu dagelijks probeert te doen en ik met mijn boog.

Dinsdag begon het werk al wat zwaarder te worden. We begonnen de dag met de kettingzaag routine. Dat houd in: benzine en olie bijvullen, uit elkaar halen en zaagsel eruit blazen (met compressor) en tot slot de ketting slijpen en afstellen. Vooral het laatste (de ketting) kost erg veel tijd aangezien elke "tand" apart moet worden geslepen in een bepaalde hoek. We waren daar ongeveer 3 kwartier mee bezig. Aangekomen in het bos de eerste omgevallen bomen gezaagd. We zagen geen nog levende bomen omdat er genoeg omgevallen bomen liggen. Ook slaan we daarmee twee vliegen in één klap omdat we daarmee de bosgrond opruimen zodat er meer ruimte is voor de koeien om te grazen (die Doug volgend jaar gaat kopen.) Uiteindelijk na ongeveer een klein halfuurtje zagen is meestal de tank leeg.. Dan begint weer de hele routine behalve het uitblazen van het zaagsel. Die kettingzaag heeft veel onderhoud nodig! Terwijl ik met de kettingzaag bezig was deed Rosalie allemaal takken op het vuur. Het is best zwaar werk maar uiteindelijk kon je wel goed resultaat zien.

Woensdag was de zwaarste dag van de week. Het begon wel met een leuk momentje toen ik het vuur weer aanmaakte met de nog na smeulende kooltjes van de dag ervoor. Maar daarna had ik een hele grote boom in stukjes gezaagd die daarna in de kar moesten worden gelegd. Die blokken waren zo zwaar dat ik ze echt amper op kon tillen. Toen ze uiteindelijk allemaal in de kar lagen moesten we ze naar Jack brengen. Maar daar bij jack kon ik ze ook niet simpelweg uit de kar gooien want het is onmogelijk voor Jack om die blokken op te tillen en in de splitter te gooien. (een splitter splijt de houtblokken in mooi brandhout.) Dus daar aangekomen moest elk blokje eerst op de splitter gelegd worden en dan een paar keer gespleten worden voordat Jack ze kon tillen. Ondertussen had ik elke blok hout al minstens 4 keer opgetild. En begon het uiteindelijk behoorlijk erg in mijn rug te voelen.. (ja mama en papa ik probeerde zoveel mogelijk vanuit mijn benen te tillen) ;) Die dag hadden we 1.5 kar hout weg gebracht... We dachten dat dat best wel goed was, maar kregen te horen dat ze probeerden om er 4 per dag te doen! Nouja ik moest dus nog even oefenen. Het is wel zwaar werk maar Rosalie en ik beginnen ondertussen ook te merken dat ons lichaam er steeds beter tegen kan. Hier is geen sportschool nodig!

Donderdag stond er weer een lange kettingzaag dag op het programma.
Maar dit keer begon ik het ritme te pakken te krijgen. Die dag hebben we uiteindelijk het dubbele weg gebracht als de dag ervoor. (3 ladingen.) Begon er al meer op te lijken. Wel grappig is dat de berg hout voor Jack zijn cabin steeds groter word. (we zullen er een foto van plaatsen.) Er was alleen wel een heel vervelend moment die dag. Toen Rosalie bezig was met takken op het vuur te gooien voelde ze iets lopen onder haar jas. Toen ze keek bleek er een wesp te zitten. (Rosalie heeft het niet zo op wespen.) Toen ze snel de meeste bovenkleding had afgedaan (gelukkig waren we met zijn tweetjes daar) bleek dat de wesp 2 keer had gestoken! Gelukkig is het seizoen voor wespen eigenlijk al voorbij en was dit een enkeling die daar nog rondzoemde.

Vrijdag zouden we eerst weer hout gaan zagen. (wat nu het belangrijkste is als voorbereiding op de winter.) Maar het regende weer eens.. Dus we moesten die dag maar een binnen project doen. Beneden het huis wouden ze wat dingen nieuw inrichten en daar een grote kast neerzetten die toen nog (als bouwpakket) in de schuur stond. Dus we hebben de onderdelen van de kast naar beneden gesleept en zijn toen bezig gegaan met het frame op te zetten. Het is echt een mega kast met een lengte van iets meer dan 3 meter en een hoogte van 2 nogwat. En paste maar net! Rond 1 uur hadden we het meeste van het frame klaar. En toen kregen wij goed nieuws! Pat ging die middag naar de stad en wij mochten mee. Dit kwam ons ontzettend goed uit aangezien onze tandpasta de dag ervoor al helemaal op was. (zelfs de tube doorgeknipt en alles eruit geschraapt..) We kregen een uur om lekker in de stad rond te stappen en daarna moesten we ook nog wat boodschapjes doen. Toen we in de supermarkt waren viel mijn oog op een mega zak pinda's... Maar liefst 2 KG!!!!!!! Ze waren ook nog in de aanbieding dus ik kon mij niet meer inhouden en heb hem gekocht. (komt denk ik nog foto van.)

En toen was het weer Weekend...
De dagen gaan zooooo ongelofelijk snel. Naast het werken vliegen de uurtjes vrije tijd om door alle hobby's die we hier kunnen doen.

Zaterdag konden we dan eindelijk weer paardrijden. Alhoewel ik die dag de rit had overgeslagen kon Rosalie weer helemaal haar hart ophalen. Ik had die dag gewoon wat gelezen en wat aanmaakhout gemaakt. Ongeveer een uurtje voordat Rosalie terug was maar een vuurtje aangestoken aangezien ik al had verwacht dat ze als een ijsklontje binnen zou komen. Toen ze uiteindelijk terug was en mij een knuffel gaf waarbij ze haar handen in mijn nek legde leek een ijsklontje in vergelijking nog heerlijk warm!
Die avond nam Jack ons mee naar de (Fall Comunity Supper.) Aan de naam dachten wij af te lezen dat het gewoon een soort van dorpsavond was met lekker eten. Toen we daar aankwamen bleek dat wij verreweg de jongste personen waren. Het bleek dus een senioren bijeenkomst te zijn waarin Jack nogal wat zeggenschap had en daarom ons mee kon nemen. We hadden uiteindelijk niet veel met andere mensen gepraat maar het eten was erg goed. (jaren van ervaring.) Er was nog wel een stom momentje toen een hele rare man van ongeveer 60 dacht dat hij grappig was. We stonden in de rij voor naar het eten en begon hij tegen Rosalie te zeggen dat zij maar geen ijsje moest eten omdat meisjes van haar leeftijd op hun heupomvang moesten letten. Rosalie ging daar gelukkig maar niet op in. Daarna kwamen er nog wat meer lullige opmerkingen. Later fluisterde Doug ons toe: Het heeft ook geen zin om een senioor tegen de grond te slaan. (het klinkt wel een beetje extreem zo, maar het was ook echt niet grappig!)

Hier stop ik maar met het verslag, en het vervolg van deze en komende week wordt dan weer verteld door Rosalie.

Nog een klein dingetje die we nog even moeten vertellen... Voor iedereen die post wil sturen, op 3 November gaan we naar het volgende Adres namelijk Helena Lake Ranch. (het precieze adres moet ik nog even opzoeken.)

Ook gaan we volgende week dinsdag naar Bella Coola. (8 uur rijden) om daar voor 2 dagen te gaan zalmvissen op een van de mooiste plekken op aarde! hebben we allebei heel veel zin in en jullie horen dat nog van Rosalie.

Groetjes uit Canada!