Riding through Paradise

Dit is alweer mijn laatste verslag voor de komende tijd die ik vanuit Witt's End Guest Ranch zal schrijven (waarschijnlijk). We naderen namelijk al de datum dat we naar ons volgende project gaan (zondag 3 November). Alhoewel we waarschijnlijk nog een paar dagen langer hier blijven. Doug vroeg vanmorgen namelijk aan ons of wij in begin november een paar dagen op het huis en de dieren willen passen. Ze gaan namelijk een paar dagen weg en dan wil hij met Amber overleggen of hij ons nog een paar dagen mag "stelen" haha. Wij vinden het prima :). Is hartstikke leuk om voor de diertjes te zorgen.

Dit verslag zal over veel leuke dingen gaan. Een schitterende 5-uursrit, een trip naar het mooie Bella Coola, onze eerste Thanksgiving en nog meer gezelligheid. Ik begin bij zondag 29 september waar Freek was gebleven:

Vandaag was een heel heerlijk rustig en chill dagje. We hebben lekker uitgeslapen, gelezen (Ik heb The Girl with the Dragon Tatto uitgelezen en heb gisteren ook het tweede deel: The Girl Who Played With Fire uitgelezen. Het is echt een geweldige serie, heel knap geschreven en heel spannend en interessant. Alhoewel de eerste 100 tot 200 bladzijden van het eerste boek vreselijk saai zijn, kan je verder in het boek niet stoppen met lezen. Freek leest de serie nu ook en ik ben begonnen in het laatste boek.), we hadden onze was gedaan en in de middag hebben we met de ATV + kar de kano weer opgehaald waar we hem de zomer hadden gelaten. Het kano seizoen is voorbij. Toen we rond etenstijd naar boven gingen waren er twee hele toffe mensen op bezoek. Ann Mulders en haar man. De achternaam zegt het al, ze zijn van Nederlandse afkomst! En ook al zijn ze al jaren niet in Nederland geweest, kunnen ze nog vloeiend Nederlands spreken! Het was heel grappig, want ik had een aantal keren eerst niet eens door dat ze in het Nederlands tegen ons spraken. Zo makkelijk gaat het Engels vaak al. Maar ik had het wel meteen door toen de man sprak over "Taalverkrachting", haha geweldig. Dat hadden we niet zo verwacht van hen te horen. Ann vroeg ons ook nog of we nog steeds dienstplicht hebben en nog meer leuke dingen over ons moederland. Wat ons hier trouwens ook opvalt dat bijna iedereen die hier op bezoek komt of hier woont een I-pad heeft (terwijl ze best wel duur zijn..) en dat ook veel oudere mensen daaraan meedoen. Zo had Ann een app op haar I-pad waarmee ze haar hartslag kan bepalen. Haha we worden hier vaak verrast! Vandaag hadden we trouwens de verjaardag van Jack gevierd, die maandag 30 september officieel jarig is. We hadden dan ook een special birthday supper en Pat had een chocolade cake gemaakt, met chocolade saus, chocola inside oftewel: JUM JUM JUM.

Maandag 30 september was het weer een gewone werkdag en moesten we weer verder met hout verzamelen voor Jack. Dit keer nam Doug ons mee naar een ander gedeelte in het bos waar nog allemaal gezaagde stammen lagen van een paar jaar terug. In plaats van hout zagen moesten we nu al deze blokken inladen en wegbrengen. Dat lijkt heel makkelijk (aangezien Freek nu niet alles eerst hoefde te zagen), maar was alles behalve dat. Onder andere omdat de weg die we met de ATV moesten nemen enoooorm hobbelig en ongemakkelijk is. Je rijdt namelijk over allemaal boomstronken en wortelen heen en er is geen ruimte om erlangs te rijden of te keren. Freek moest dan altijd helemaal tot het eind rijden waar uiteindelijk een soort 'meadow' is en waar hij kan keren. Vervolgens parkeert hij de ATV op een plek waar we gezaagde houtblokken vinden. Dan is het een kwestie van inladen, maar omdat het daar moerassig is plus de houtblokken liggen er al enkele jaren, zijn ze nat, glibberig en vol paddestoelen. Het is dan ook een paar keer gebeurd dat er één tussen onze handen wegglipte en dan moet je oppassen voor je tenen! Wat ze kunnen verdomd zwaar zijn. Dan zit de kar vol, de kar die heel onstabiel is en eruit ziet dat hij elk moment kan instorten, en dan moet je terug rijden over alle boomstronken... Bij de derde lading werd het gewicht dan ook teveel en stortte de kar in elkaar. Oeps. Gelukkig zag Doug het ook wel aankomen en was het geen probleem. De volgende ochtend heeft Doug de kar weer gemaakt en nu is hij enorm solid! Maar het blijft spannend.

Volgens mij is de Indian Summer ook ongeveer deze week begonnen. We hadden/hebben namelijk de laatste twee weken bijna elke dag mooi weer. Vaak erg fris en mistig in de ochtend (-2 graden), maar later in de ochtend lekker warm en vaak met een lekker zonnetje en strakblauwe lucht. En zonder wind! Heerlijk! Daarnaast zijn de herfstkleuren overal te zien. GE-WEL-DIG wat mooi! Overal waar we komen heb je zulke mooie beelden met al die verschillende kleuren en vallende blaadjes. Net een sprookje.

Dinsdag 1 oktober hebben we 3 ladingen kunnen wegbrengen. Daarnaast hebben we een hele lading gespleten op de woodsplitter en naar onze cabin gebracht. Die hebben we buiten onze cabin, onder het afdak, opgestapeld en een lading hebben we naar binnen gebracht zodat dat hout goed kan drogen. Het is namelijk nu wel tijd om bijna elke dag al de kachel aan te hebben. In ieder geval in de avond en dan laten we het smeulen als we naar bed gaan zodat het in de ochtend heerlijk cozy is. In onze vrije tijd hebben we veel nuttige dingen gedaan en daarnaast heb ik nog wat gitaar gespeeld (oke het is echt nog leren en oefenen, maar ik moet mezelf de tijd geven :) en Freek heeft met zijn boog geoefend. Ik vind het heerlijk dat ik nu de tijd en ruimte heb om gitaar te leren spelen! Ik wilde het al heel lang en vind het heerlijk om te doen. Ik hoop snel wat liedjes te spelen, maar ben al blij dat ik steeds wat vooruitgang zie en merk. Daarnaast vind Freek het natuurlijk ook heerlijk om weer liedjes te kunnen spelen en hij is steeds bezig met nieuwe liedjes leren. Na het eten waren we eigenlijk van plan om op tijd naar de cabin te gaan omdat we best wel moe waren, maar in plaats daarvan hadden we iets veel leukers. Doug had namelijk nog een oude videoband van toen hij een jaar of 27 was. Hij had grappige filmpjes van visuitjes die hij met ons wilde delen en een filmpje van hem in sesamstraat, ja ja! Maar toen hij de film aan zette zagen we iets dat we eigenlijk niet haden mogen zien (zijn ex van die tijd). Hij kreeg een nogal rood hoofd en voor de eerste keer schaamde hij zich echt heel erg. Haha het was niks schokkends hoor, maar voor het geval er wel iets zou komen zette hij de film snel af. Het was in ieder geval een hilarisch moment (voor Pat, Freek en mij. Niet voor Doug). Uiteindelijk hadden we ook de goede filmpjes nog gezien en die waren ook hilarisch. Alhoewel het grootste gedeelte alleen maar water, wachten en dan eindelijk een vis aan de haak was (wat voor mij niet zo interessant is).

Woensdagochtend 2 oktober was een hele mooie en bovenal frisse ochtend. Het was heel wit buiten en alles was bedekt met een klein laagje ijs. Heel magisch. Doug, Pat en Jack gingen vandaag naar Kamloops en waren de hele dag weg. Wij hebben wel 5 car loads gedaan en de bult voor Jack zijn huis wordt elke dag groter. Wanneer ik hout aan uitladen en opstapel was zou Freek wat hout gaan splitten (aangezien de meeste blokken nog te zwaar zijn voor Jack om op te tillen), maar toen hij er een paar had gedaan begaf de 'bench' waar de splitter opstaat het eindelijk (het zat er al heel lang aan te komen). Freek heeft hem gemaakt en ook die is veel steviger nu. We hadden trouwens allebei best wel last van spierpijn en vermoeidheid, dus het was best zwaar. Na het werk had ik zelf een vuurtje gemaakt in de kachel en heb hem zelfs aan kunnen houden. (Ik heb blijkbaar toch wel wat geleerd van al die jaren dat mijn vader vuurtjes maakte en maakt). Dus nu doen Freek en ik dat vaak om en om. Verder nog veel nuttige en leuke dingen gedaan in ons vrije tijd.

Donderdag 3 oktober ging het werken heel erg goed en hadden we een heerlijk tempo. We hadden wel 3 car loads gedaan voor lunchtijd en als we zo door gingen zouden we al het hout op die plek wel weg kunnen krijgen die dag. Maar na de lunch was de tank van de ATV bijna leeg. We wisten echter niet precies wat erin moest en wilden dus liever op Doug wachten zodat hij daarmee kon helpen, maar hij was de hele dag weg. Dus na de lunch heeft Freek heel veel hout gesplit en heb ik al het gespleten hout op de stapel onder Jack zijn carport gelegd. Het was een super mooie stapel en aan het eind van de dag zat hij helemaal tot bovenaan vol. Ondanks dat hij heel stevig was, was hij de volgende dag omgevallen. DANG! Gelukkig niet tegen Jack zijn auto..

Vrijdag 4 oktober hebben we de laatste twee ladingen naar Jack gebracht! Dat was het laatste ''kleine'' (15 inch) hout dat op die plek in het bos lag en waarschijnlijk heeft hij nu genoeg hout om de winter mee door te komen! Dus dat is goed nieuws. We moeten namelijk snel beginnen met hout naar Doug zijn splitter te brengen. Hij verbruikt in het grote huis immers het meeste hout. De laatste 3 ladingen die we van die plek konden halen konden allemaal naar boven worden gebracht. Toen we daarmee klaar waren was het tijd om voorbereidingen te treffen voor BELLA COOLA! Namelijk een lijstje maken voor het eten dat we nodig hebben, de spullen die we nodig hebben en die spullen verzamelen. We hebben de truck leeggehaald zodat we alle benodigde spullen vast in konden laden, slaapzakken gewassen, opgerold en ingeladen, Freek heeft de kleine barbeque schoon gemaakt zodat we die mee konden nemen en de mannen hebben allemaal visspullen uit zitten zoeken, verzameld en ingeladen (Het is namelijk heel anders als je gaat zalmvissen). Toen we eindelijk in de cabin aankwamen heb ik het raampje van de kachel schoon gemaakt. Wow you can actually see the fire now! En toen was de dag alweer bijna om..

Zaterdag 5 oktober was echt een TOP, TOP, TOP dag! De dag begon al goed met een skype gesprek met mijn vader en familie daar thuis. Dat was niet alles, papa had namelijk een verrassing: Nanna en Oma waren er namelijk ook! Dat was echt helemaal super! We hebben heel leuk gekletst met zijn allen en veel lol gehad. Oma en Nanna konden maar niet begrijpen hoe dat toch werkt, dat skype. "Het is gewoon magisch." Schitterend. Dus daarna liepen we met een grote glimlach naar boven waar een ander bijzonder moment zou plaats vinden: VANDAAG ZOUDEN WE EINDELIJK DE 5-UURSRIT MAKEN!!! Woehoe! Om 11 uur zouden we vertrekken en Kim (met haar eigen paard) en Catherine zouden ook mee gaan. Gezellig! Het eerste deel van de rit was hetzelfde als de 4-uursrit toen Vanessa er ook was, maar nu hebben we een rondje gemaakt in plaats van dat we terug zijn gegaan. It was really "A ride through Paradise!". It was like Heaven on Earth. Zo vreselijk mooi en magisch. Het eerste deel van de rit heb ik al beschreven in een eerder verslag, maar dit keer was het nog mooier door alle schitterende herfstkleuren. Een sprookje. Alsof je door een anzichtkaart heen rijdt. We hadden lunch op ongeveer dezelfde plek als de vorige keer en daarna zijn we in oostelijke richting verder gereden. Toen kwamen we op het eerste tricky gedeelte (er waren namelijk 3 hele spannende momenten onderweg). Dit was een hele steile helling omlaag. Oeps, dat was best wel spannend. Ik hou sowieso al niet heel erg om van een helling af te rijden, maar deze was echt enorm steil en ook enorm hoog. Little Rose waar Freek op reed vond het zelf ook nogal spannend, maar gelukkig ging alles goed en bleven de paarden rustig. Cinder liep heel rustig stapje voor stapje de heuvel af en dat was het juiste tempo voor mij. Eenmaal bijgekomen van de heuvel kwamen we alweer bij het tweede spannende moment aan. Namelijk: er lag allemaal barbwire (= prikkeldraad) midden op de trail. We kwamen er echter pas achter bij het 5e paard. Namelijk bij Catherine en Hanna. Hanna kwam vast te zitten in het prikkeldraad waardoor er een beetje paniek ontstond. Gelukkig kwam ze er zelf weer uit bij de derde poging en was er verder niks aan de hand. Ik was op dit moment laatste van de groep met Cinder en probeerde een weg om het prikkeldraad heen te vinden. Gelukkig ging dat goed en leverde het geen verdere problemen op. Aan de rechterkant van ons, verder naar beneden, liep een weg en zagen we af en toe een auto of beter gezegd: truck voorbij rijden. Zo hadden we voor een paar kilometer gereden tot we bij het derde en tevens laatste spannende moment aankwamen. Namelijk weer een hele hele steile heuvel, maar dit keer moesten we de heuvel OP! Oeps... Ik gaf Cinder gewoon vrije teugel en lag echt letterlijk op haar nek en met één hand hield ik the saddlehorn vast. Cinder vond het het makkelijkst om in galop de heuvel op te gaan, maar geloof me, dat zat zooo oncomfortabel. Omdat we zo steil waren voelde het echt heel raar en ongemakkelijk en ik was bang dat ik van haar rug af zou glijden. Ik was zo blij toen we veilig boven waren en vreselijk trots op haar! Voor Freek was het ook heel spannend omdat de achterkant van zijn zadel niet zo hoog is en hij daardoor bijna van het zadel afgleed... Gelukkig kwamen we allemaal veilig boven en toen we toen achterom keken... WAUW! Je kon zo ver kijken en had zoo'n mooi uitzicht. We reden namelijk weer onder de powerlines, wat een open gebied is terwijl je aan beide kanten daarvan alleen maar bos hebt. Schitterend. Gelukkig hadden we vanaf daar een heel lang stuk wat lekker makkelijk rijden is waar we de paarden wat konden laten uitrusten. Die heuvel was namelijk wel zwaar voor ze! En niet alleen de paarden, de honden waren ook KAPOT moe. Dat konden we merken omdat ze in eerste instantie niet eens achter de koeien aan gingen rennen die dicht bij ons waren (wat ze normaal altijd willen doen). Uiteindelijk kwamen we weer bij The Rolling Hills aan en de rest van de weg was weer bekend terrein voor ons. Daar zagen we ook nog andere ruiters (wat nog niet eerder is gebeurd), maar opeens waren ze foetsie. Dus we zaten grapjes te maken over dat het waarschijnlijk geestbeelden zijn van de Gold Rush tijden. Toen we weer bij het huis aankwamen hadden we allemaal eeeeenorme spierpijn. Ik had last van mijn rug en op de een of andere rare manier last van een gekneusde hand (Ik heb daar een hele week last van gehad en niks mee kunnen doen, pas sinds dit weekend voelt het wat beter. Terwijl ik geen idee heb hoe het komt haha weird). Het afstappen was nog een hele klus, maar toen ik weer even rond liep, merkte ik het al bijna niet meer. Met eten hadden Freek en ik mijn schoonmoeders pompoensoep gemaakt! Heerlijk! (Alhoewel het nóg lekkerder is als zij het maakt ;). En dat was het einde van een geweldige dag!

Zondag 6 oktober werden we allemaal wakker met ENORME spierpijn haha. Geweldig. Verder stond vandaag alles in het teken van voorbereiden en spullen inladen voor Bella Coola zodat we maandag alleen nog boodschappen enz moeten doen en onze eigen spullen pakken. En halleluja wat heeft Doug veel spullen. Freek keek zijn ogen uit bij al die visspullen! Vandaag nog een spelletje Catan gedaan en verder lekker rustig aan gedaan.

Maandag 7 oktober. Nog maar één dag tot Bella Coola. Freek zat elke dag af te tellen en steeds kwam hij met meer informatie die hij had opgezocht, haha schattig. Tot lunch tijd hebben we alle ramen in en om het huis schoon gemaakt en na de lunch zijn we naar de stad gegaan. Freek kon zijn fish tag halen (hij heeft al een license, maar moest nog een tag hebben zodat hij ook zalm mag vissen) en daarna is hij naar de kapper geweest. (Zijn haar was al zo lang dat het steeds voor zijn ogen zat). Ten slotte zijn we naar "Save on Foods" gegaan om boodschappen te doen. Het was leuk en gezellig om samen al die voorbereidingen te doen. Toen we weer terug waren hebben we alle boodschappen die niet in de koelkast hoeven ingeladen en wanneer we daarmee klaar waren was het tijd om omstebeurten te douchen, afwassen en wat spullen klaar te leggen. Gezellig met z'n allen gegeten en doei zeggen tegen Pat. Na het eten zijn we op tijd naar de cabin gegaan omdat we onze eigen spullen moesten pakken! Oh en Pat had heerlijke Buttertarts gemaakt die ze aan ons heeft mee gegeven. Toen we naar bed gingen kwamen we erachter dat het niet echt nodig was aangezien we allebei niet konden slapen. Zenuwachtig, haha.

Dinsdagochtend 8 oktober waren Freek en ik er al om 4.00 uur uit gegaan. Doug zou namelijk al om 6.00 uur voor onze deur staan, dus konden we nog even lekker ontbijten en daarna onze laatste spulletjes pakken. Toen we de lichten van Doug zijn auto aan zagen komen was het nog donker buiten en zelfs een beetje ijzig. We hadden lekker onze kussens mee dus konden we daar lekker op zitten of tegenaan liggen. We reden het erf af en toen begon de reis! Ik kan alleen al een heel blogverslag schrijven over de weg erheen! Het is zo anders rijden dan in Nederland (niet dat je in Nederland 6 uur achter elkaar kan rijden, dan ben je het land al uit. Oke behalve als je in één van de vele files terechtkomt dan). Het eerste gedeelte hebben we nog lekker kunnen slapen. Toen we echt wakker begonnen te worden waren we op een lange rechte weg beland wat voor de rest van de rit zo zou blijven. Serieus we hebben minstens 5 van de 6 uur op één rechte weg gereden! Dat was dan ook de enige weg naar Bella Coola en had serieus maar maximaal 3 afslagen over het hele stuk! Verder waren er nog wel wat zijweggetjes maar die kwamen allemaal uit op een ranch van iemand. Ook opmerkerlijk was dat we geen mensen/huizen zagen voor wel 3 uren achter elkaar! Dus dat hele stuk had je gewoon open vlakten of bosgebieden en heuvels waar je óf voor uren dode/verbrande bomen zag (door een bosbrand) óf hele mooie herfstkleuren in wel begroeide gebieden óf livestock. Ook een grappig feitje: we kwamen wel 10 (!) auto's tegen over de hele weg! (Van 6 uur!). Echt druk joh, pff. Haha. Verder was het echt zoooo mooi. Steeds van die mooie uitzichten. Op een gegeven moment kon je de bergen al zien, dat was ook erg mooi! Het grootste gedeelte waar we doorheen reden waren ook reservaatgebieden waar (bijna) alleen Aboriginals wonen. Onderweg hadden we één keer een stop zodat we naar de wc konden gaan. Na zo'n 5 uur te hebben gereden zagen we allemaal road signs met "The Hill is coming" en "All Vehicles need to be chained". Nu komt namelijk het aller spannendste en zelfs engste gedeelte van de hele weg! Voordat we weggingen hadden we al verhalen gehoord over "The Hill" maar het was nog veel erger dan we hadden verwacht! Een aantal kilometer voor the Hill is een stopplaats waar grote trucks hun remmen en dergelijke kunnen checken, want die heb je wel nodig! Daarna begint het... Het is een heuvel van 18 graden naar beneden met enooorm scherpe bochten en smalle wegen, maar het ergste... als je naar beneden kijkt heb je zo'n enorm stijle en hoge afgrond dat je echt hoopt dat je op de weg blijft. Helemaal bij die bochten was het eng. Je hoeft maar een beetje te snel te rijden en door de bocht te vliegen en dan is er geen weg of grond meer onder je. Zo enorm CREEPY! Wat waren wij blij dat het niet glad was en dat we geen tegenligger tegen kwamen. Oh er waren trouwens ook allemaal signs met "Avalanche area", dus dan kijk je naar de kant waar niet de afgrond is en zie je een enorme stijle heuvel omhoog met allemaal rotsblokken en stenen die er niet heel stevig uitzien. Brr ik kreeg echt wel kippenvel van die heuvel en zou het niet graag zelf rijden! Maar toen we eenmaal beneden waren konden we weer rustig adem halen en van het uitzicht genieten. WAUW WAT IS HET HIER MOOI! We waren al bijna bij Hagensborg, dat is het plaatsje waar we zouden verblijven en is dicht bij Bella Coola. Hagensborg is omringd door allemaal mountains en ligt aan de Bella Coola River. Dus overal waar je keek had je geweldige uitzichten. Rond 13.00 uur kwamen we op onze bestemming aan: "Rip Rap Campsite" en we konden meteen inchecken en naar onze cabin. We verbleven in de "Deer Cabin", wat een hele schattige kleine cabin was voor 4 personen. Het had een klein kacheltje en buiten stond een gasstelletje. Stromend water en een wc en douche had je een klein stukje verderop en dichterbij onze cabin was een "Outhouse"(:P). Het was echt een geweldig mooie, goed onderhouden en schone camping! Ook zijn ze daar heel creatief. Zo hadden ze een wasbak in een houtstam gemaakt, heel tof. En heel toffe mensen, we hebben veel leuke en interessante gesprekken gehad daar! Omdat we hier in "Mountain gebied" zitten en er veel zalm is, is dit ook Grizzly Bear gebied! Grizzly's zijn gevaarlijker dan de beren die wij hier hebben, dus het was af en toe best spannend! Maar we hadden veel maatregelen getroffen. We hadden een Bearbanger, een toeter en nog iets bij ons. Maar het schijnt dat de beren daar genoeg te eten hebben (er is genoeg zalm in the Bella Coola river) en daardoor geen probleem vormen.

Maar nu terug naar de camping. Toen we bij de cabin aankwamen gingen we eerst lunchen buiten op het picknickbankje. Daarna gingen Doug en Freek meteen aan de slag met hun visspul gereed maken en hebben ze hun viskleren aangedaan. Ja ze wilden meteen gaan vissen! Ik heb toen heel veel foto's van de omgeving kunnen maken en ben daarna even bij ze wezen kijken. Ze hebben tot 17.00 uur gevist en helaas niet veel geluk gehad. De dag voordat wij aankwamen had het heel erg geregend waardoor het waterpijl is gestegen en er niet zoveel zalm in de rivier zit. Dat was erg jammer, maar het was toch een hele ervaring en belevenis! Toen ze terug kwamen hebben we eten gemaakt en daarna hebben Freek en Doug wat spelletjes gedaan en ben ik in mijn boek gedoken. We zijn al op tijd naar bed gegaan omdat we natuurlijk maar een kort nachtje hadden gehad. We waren meteen vertrokken en ik heb heerlijk geslapen!

Woensdagochtend 9 oktober zijn we er al om 7.00 uur uitgegaan. Meteen na het ontbijt zijn Freek en Doug alweer bezig gegaan om hun hengels gereed te maken en een tas met lunch en water klaar te maken. Ze waren van plan om er een lange dag vissen van te maken en rond half 9 zijn we al vertrokken. Dit keer niet op dezelfde plek als de dag ervoor, maar aan het andere kant van het water. Dat is dus heel dichtbij de camping alleen moet je met de auto erheen rijden. Je moet namelijk helemaal rond rijden tot je op een parkeerplaats komt en vanaf daar moet je te voet door het bos. Het bos zit vol met Grizzly beren dus tijdens onze wandeling door het bos zaten we omstebeurt heel luid verhalen te vertellen. Dat was best wel grappig. We moesten ook een klein stukje door het water lopen en omdat ik geen waterdichte schoenen had moest Freek me op tillen (Romantisch toch :). Na zo'n 10 minuten te hebben gelopen kwamen we bij de gewenste vissplek aan. Daar zagen we trouwens een uur eerder nog een Grizzly beer! Op de camping heb je een soort balkonnetje waar je een groot uitzicht hebt en toen zagen we die beer aan de overkant van het water. Dus dat is beer nummer 2 en de eerste Grizzly die we hier hebben gezien! Toen de mannen aan het vissen waren heb ik mijn boek gepakt en ben ik op een boomstronk gaan zitten. Maar na nog geen halfuur kwam er een vrouw naar me toe die daar ook aan het vissen was en vroeg of ik een stoel wilde. Ze heet Wendy en ik heb wel een aantal uren met haar daar zitten kletsen over van alles en nog wat. Ze gaf me nog wat tips over winterkleding en dat soort dingen. Het is echt een heel leuke vrouw en het was heel gezellig! De zon was de hele dag niet te zien en het begon steeds kouder te worden. Rond lunch tijd had ik het dan ook erg koud en was stiekem best opgelucht dat ze niet zo lang meer doorgingen. Rond 14.00 uur zijn we weer naar de cabin gegaan en konden we warm worden met een lekker kopje Hot Chocolate. Na wat spelletjes te hebben gedaan zijn de mannen weer gaan vissen (maar dan aan de camping kant van het water). Ik bleef lekker in de cabin zodat ik kon blijven lezen :). Rond een uur of 18.00 kwamen ze weer terug en was het alweer tijd om eten te maken en was de dag alweer bijna ten eind.

Donderdag 10 oktober, alweer ons laatste dagje in Hagensborg! We hadden een vreselijke nacht gehad omdat Doug ons per ongeluk had oververhit. Het is namelijk een kleine cabin die snel warm wordt. We hadden het vuurtje net goed en het was lekker aangenaam in de cabin, maar toen Doug in de nacht naar de wc ging had hij ook weer een blokje hout op het vuur gegooid. Oeps dat had hij niet moeten doen en daar kwam hij zelf ook achter. Het was zoooo heet! We zaten echt weg te smelten daar in de cabin! Maar gelukkig zijn we uiteindelijk toch in slaap gevallen en in de ochtend was het weer aangenaam. In de ochtend zijn we eerst begonnen met al onze spullen pakken en inladen in de auto. Verder hadden we weer een tas met lunch klaar gemaakt en toen we klaar waren konden we uitchecken en betalen. Daar was trouwens ook nog een heel leuk momentje. Toen we daar bij de receptie stonden kwam Wendy naar me toe gerend en zei dat ze wat voor me had. Ze gaf mij zomaar een dure wollen trui die ze nooit had gedragen! "To keep you warm at the ranch." Zo vreselijk lief! Dus die paar dagen Bella Coola hebben ons nog veel leuke dingen bezorgd! Daarna zijn we in de auto gestapt en weer naar de vissplek gereden. Daar heeft Freek van 10.00 uur 's ochtends tot 16.00 uur 's middags non-stop gevist! Je kan dus niet zeggen dat hij het niet geprobeerd heeft! Zelfs toen het lunch tijd was wilde hij niet stoppen en heb ik hem maar af en toe wat eten gebracht. En zelfs wanneer zijn lijn brak rende hij naar de visspullen en daarna rende hij weer naar het water. Geweldig gezicht. Hij heeft 2 zalmen van serieuze grote aan zijn lijn gehad, maar helaas niet binnen kunnen halen. Toen de zalm twee keer sprong had hij zichzelf los gemaakt, dus dat was erg jammer. En Freek heeft 2 zalmen met zijn handen gevangen. Dat vond ie ook wel leuk. Ondanks dat hij dus geen zalm binnen heeft kunnen halen heeft hij er erg van genoten en daar gaat het om. Ik heb die dag 6 uur lang zitten lezen op een boomstronkje totdat ik zo'n zere kont had en ik wel moest lopen haha. Doug wilde om 16.00 uur terug gaan zodat het het nog licht was als hij over de heuvel moest rijden. Dus toen begon onze terugreis alweer. Ik kan zelf niet veel vertellen over de terug reis, omdat ik het grootste deel heb geslapen. Maar Freek heeft wel een paar dingen meegemaakt. Eerst hadden Doug en Freek twee mensen geholpen die een hert hadden geschoten, maar hem zelf niet in hun kar kregen. Verder hebben ze wel 50 herten gezien onderweg. Omdat we nu in de nacht reden was er veel wildlife te zien. Freek zat voorin en omdat hij Doug moest waarschuwen als hij een hert zag was het de hele tijd: "Deer! Oh Deer, deer, deer, deer, another deer." Haha. Rond 1.00 uur zette Doug ons weer af bij onze vertrouwde cabin. We hadden afgesproken dat we de volgende ochtend om 10.00 uur moesten werken en nu eerst: Naar bedje toe!

Vrijdagochtend 11 oktober zijn we begonnen met de truck leeghalen en alle visspullen opruimen. Daarna de truck schoongemaakt. Hij was namelijk enorm smerig geworden van de weg naar Bella Coola! Toen we daarmee klaar waren hebben we cabin 1 schoon gemaakt. Er zou namelijk allemaal visite komen voor het Thanksgiving weekend! Het was een nogal smerig karwei aangezien er allemaal bloedsporen waren van een rat en allemaal (dode) vliegen door de hele cabin. Lekker dan! Maar toen we uiteindelijk klaar waren was het weer netjes en lekker fris. Om half 5 waren we eindelijk klaar en hebben we Pat weer gezien! Ook waren er al wat mensen. Shirley was er, een oude bekende van Doug die hij zo'n 30 jaar niet heeft gezien. Het is een geweldig mens vol humor en liefde die er af en toe wat dingen uitvloept die je niet van haar verwacht. Zoals Pat zegt: "You never know what comes out of her mouth". Zo zegt ze: "Screw you in the air." "I hope I don't Fuck it up" (ging over het eten). En nog meer grappige dingen. Haha we hebben ons echt rot gelachen met haar. Verder was er een broer van Doug, Robert en zijn vrouw, Wanita. Ook twee hele leuke en humoristische mensen. De volgende dag zouden Doug zijn andere broer, daar de vrouw van en dochter ook nog komen. Freek heeft nog aanmaakhout gemaakt en verzameld en de aslaag uit het kacheltje gehaald. Daarna snel douchen en aanschuiven voor een heerlijke maaltijd!

Zaterdag 12 oktober hadden Freek en ik lekker uit kunnen slapen. Daarna zijn we samen met Buddy een mooie wandeling gaan maken naar die mooie plek waar we vaak gaan rijden. Daar hebben we veel foto's en filmpjes van de omgeving gemaakt. Toen we weer bij het huis aan kwamen hebben we de kaneelcustard voor de appelcrumble (Mir haar recept!) gemaakt en later al een begin aan de rest zodat het allemaal alvast klaar stond. We hebben nog een vuurtje gemaakt in onze cabin en toen was het alweer tijd voor supper! AppleCrumble in de over gedaan en lekker aanschuiven en genieten van het eten! Dit keer was de Applecrumble ook goed gelukt en hadden we ook een heerlijk toetje! Na het eten een spel DoubleSequence gedaan en eindelijk heeft Freek een keer NIET gewonnen! :D

Zondag 13 oktober stond er weer een mooie rit voor de boeg! Kim met haar paard Go Girl, Robert op Little Rose, Catherine en Carolyne gingen ook weer mee rijden! Was hartstikke leuk en gezellig totdat Rosie een klein ongelukje had. Rosie kwam onder een paard terecht en kreeg daardoor een trap. Ze had heel veel pijn en kon eerst niet lopen, dus Carolyn tilde haar op en Doug hield haar vast op zijn paard tot het wat beter ging. Rosie gaat normaal eigenlijk ook niet mee omdat ze al wat ouder is en anders de volgende dag niet meer kan lopen. Dus we besloten met z'n allen terug te gaan, Rosie terug te brengen en daarna nog een stuk de andere kant op te rijden. Ondertussen vroeg Kim aan mij of ik daarna nog weer een stuk terug wilde met haar omdat ze grote stukken wilde galloperen. Ja natuurlijk! Wel even aan Pat gevraagd of zij dat ook goed vond, maar ze vonden het prima. Dus toen iedereen weer terug ging ben ik met Kim nog weer een stuk de andere kant op gereden en hebben we veel gegallopeerd. Dat hoef ik Cinder geen twee keer te zeggen ;). Zelfs nog een heel mooi sprongetje gemaakt toen er een balk op het pad lag. Freek was trouwens niet mee geweest omdat hij een heel leuk en gezellig skype gesprek had met zijn familie! :) Freek had ook nog de was gedaan en toen was het alweer tijd voor het Thanksgiving supper! Onze eerste Thanksgiving en het was heel geslaagd. Pat vroeg ook nog aan iedereen waar ze dankbaar voor zijn en dat was soms nog lastig. Als ik alles moest zeggen zou ik wel een week bezig zijn, maar op zo'n moment is het al lastig om 3 dingen te noemen. Daarna hadden we nog veel gelachen met zijn allen en het was zeker een gezellige avond!

En dat was alweer het einde van dit blogverslag. Ik ben bang dat ik sommige stukken wat te lang heb gemaakt, oeps, maar hoop dat het wel leuk is om te lezen. Het verslag is helaas een paar dagen later dan usual, sorry for that! En het is trouwens zo goed als zeker dat we een paar dagen later naar Amber gaan omdat we hier nog op het huis gaan passen, dus het nieuwe adres komt nog iets later. Well, talk to you soon :)