It's Snowtime!

Ik begin dit reisverslag bij vandaag. Want vandaag hebben wij onze eerste Canadese sneeuw gezien! :) Ze verwachten in de komende 24 uur nog veel meer. (misschien zelfs 20 centimeter.) Het is eigenlijk helemaal niet koud buiten. Misschien net een graadje onder nul. En het is goede plaksneeuw dus Rosalie en ik konden een sneeuwballen gevecht niet weerstaan.
Ik ben van plan om de komende dagen wat sneeuw targets te maken zodat ik met mijn pijl en boog daar op kan oefenen.

De dag begon vandaag al vroeg want we kregen een lesje brood bakken. Doug maakt al jaren lang zijn eigen brood en wij willen die kennis meenemen naar Nederland want het is een stuk goedkoper dan brood kopen. (en het brood is lekkerder!) Hij begint er normaal altijd rond 6 uur mee, maar vandaag wou hij voor ons wel een uitzondering maken en er om 7 uur mee beginnen. Eerst dachten wij dat hij brood ging maken en dat wij konden toekijken, maar hij vertelde ons wat wij moesten doen zodat wij het gevoel er ook voor konden krijgen.

Nu stappen we even in de tijdmachine en gaan we 3 weken(!) terug, want zolang is het al weer geleden dat het laatste reisverslag is geschreven.

Ik begin met maandag 14 oktober. Dat was de laatste dag van Thanksgiving. De hele mensen massa ging weer naar huis. We hadden gewoon een heel chill dagje. Uitslapen en foto's maken. Rosalie heeft al meer dan 1100 foto's gemaakt hier in Canada!.

Dinsdag begon de werkweek weer. Het voelde wel een beetje raar aangezien we hiervoor een hele week "Vakantie" hadden. Ging veel te snel! ;)
We werkten in het bos achter het huis. De grond daar ligt helemaal vol met dode bomen en takken. Wij moesten die takken op allemaal brand stapels gooien en dan in de brand steken. De grote bomen die er liggen moest ik in stukken zagen met de kettingzaag en alles wat niet heel erg verrot is naar het huis brengen.
Toen we om 3 uur klaar waren met werken hadden we een uurtje om ons voor te bereiden op die avond. we gingen namelijk uit eten. :)
We gingen naar Les en Nellie, een ouder stel die een klein uurtje rijden van hier weg wonen. Ze hadden een heerlijk supper gemaakt met grote plakken ham en allerlei groenten. Heel speciaal vonden wij de cream corn. (maïs in soort van boter waardoor het een romig geheel wordt.)

De rest van de week hebben we in het stuk bos gewerkt om daar de grond vrij te maken. Het doel is om al het grote spul eruit te krijgen zodat Doug met een mega grasmaaier (die ook jonge boompjes maait) de grond mooi vlak kan krijgen zodat er in de lente volgend jaar gras kan groeien. Hij is dan van plan om daar volgend jaar een kleine kudde koeien op te plaatsen.
Op zich is het sjouwen van de takken niet eens zo zwaar. En omdat Doug andere projecten moest doen waren we daar alleen en konden we ons eigen tempo bepalen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we om de 5 minuten pauze hadden, maar soms konden we even een praatje maken als we aan wat afleiding toe waren. Het is wel een beetje eentonig werk en uiteindelijk wel heel zwaar voor je benen. Het meeste van de bodembedekking daar bestaat namelijk vooral uit prikkel struiken (frambozen.) die aan je kleren haken waardoor het lopen een stuk zwaarder wordt. Ook is het daar absoluut niet vlak! Het gebied is eigenlijk de helling van een heuvel en loopt soms vrij steil om hoog. Gisteren was ik zo slim geweest om mijn "Heavy duty" kettingzaag broek (die ik over mijn andere broek heen doe) buiten te laten liggen waardoor die helemaal nat was. En daardoor ook 2 keer zo zwaar! We krijgen hier goede lichaamstraining hahaha ;) Doug zegt soms ook wel dat we als olympische atleten terug komen in Nederland.

Waar ik nog een speciaal stukje over wil schrijven is de verschillende heerlijke lunches die wij die week hebben gehad.
woensdag had Doug één van zijn specialiteiten namelijk een BLT sandwich. Het staat voor Bacon, sla en tomaat sandwich en ze zijn heerlijk! De dag daarna was hij helemaal goed bezig! Hij had toen namelijk de beste wafels gemaakt die ik ooit heb geproefd. Wafels met bosbessen Yummie! Eerst dacht ik dat ze niet echt vullend zouden zijn, maar na 6 wafels kon er niet meer eentje bij.
toen wij daarna weer waren gaan werken had hij ook nog bosbes muffins gemaakt! Die avond hadden wij er allemaal eentje als toetje waarna er nog 6 over waren. En die mochten wij meenemen naar de cabin! was heerlijk bij het ontbijt die volgende ochtend.

Vrijdag hadden wij een filmavondje. Pat wou graag "the great Gatsby" kijken. Wij wisten niet wat voor film het was. Op het begin denk je dat het wel een goede film moet zijn omdat het hele bekende acteurs heeft zoals Leonardo Di Caprio en spiderman. (weet zijn naam even niet...) Het was een hele vage film en wij vroegen ons de hele tijd af wanneer de verhaal lijn nou duidelijk werd... En toen was de film opeens afgelopen op een punt dat je helemaal geen idee had waarover het nou allemaal ging.

Zaterdag was het weer tijd voor de grote schoonmaak! We hadden de hele cabin grondig een beurt gegeven en waren daar uiteindelijk vrij laat in de middag mee klaar. Toen we uiteindelijk naar boven gingen kwam Pat een beetje bezorgt naar mij toe en vroeg of ik met haar naar Doug wilde zoeken. Hij was toen namelijk al anderhalf uur weg en hij zou ongeveer dan terug moeten zijn. Hij was met één van de ATV's een nieuw bospad aan het verkennen of we daar met de paarden konden rijden en welke bomen er moesten worden weg gehaald voordat het mogelijk was. Ik ging rijden en Pat ging achterop de ATV. Ze wist niet precies waar hij heen ging en toen we op een splitsing stonden moest ik was spoorzoeken verrichten om te zien waar hij heen was gegaan. Ik gokte het goede bospad... ;)
Maar het was nog best een moeilijke rit aangezien die ATV's eigenlijk niet geschikt zijn voor 2 passagiers en dan is er een beetje gevaar voor omslaan op bijvoorbeeld een steile helling. Af en toe moest Pat ook afstappen voor een moeilijk stuk en we kwamen niet heel snel vooruit. Toen we bij een omgevallen boom kwamen dachten wij er aan om terug te keren en het andere bospad te proberen toen wij een ATV hoorden aankomen. Doug moest eerst wel lachen dat wij al naar hem op zoek waren en zei tegen Pat dat ze wel wat langer had mogen wachten voor dat ze ongerust werd. Pas later vertelde hij dat hij vertraagd was doordat hij met de ATV was omgeslagen en daarbij zijn arm flink beurs had gemaakt....

Die avond hadden wij nog een uurtje voor zonsondergang een geweldige buitenrit gemaakt met de paarden. Toen de zon echt onderging werd het wel wat kouder, maar het was zo prachtig al die kleuren in de lucht! gewoon onbeschrijfelijk mooi :)

Ik moet eigenlijk wel even vertellen dat hier eergisteren pas het weer is omgeslagen en dat het overdag ook best koud is. De dagen daarvoor waren namelijk overdag zelfs warm. In de nacht vroor het wel een paar graden, maar meestal tegen de middag was alles flink opgewarmd en werkten wij zelfs vaak in ons T-Shirt!!

Zondag waren Doug en ik nog even met de kettingzagen op hetzelfde bospad gegaan die hij de vorige dag had verkend om wat probleembomen weg te zagen. Want diezelfde middag stond een geweldige 3 uurs rit in de planning! 2 vrienden van hun (Catherine en Kim) gingen ook mee op de rit. Het was geweldig om weer een nieuwe "trail" te hebben want je weet niet wat je gaat tegenkomen. Op een gegeven moment rijd je door een bocht en zie je opeens een heel groot meer voor je. ADEMBENEMEND......
Ook is de cowboy lunch erg leuk. Je moet je paard gewoon aan zijn haltertouw vasthouden zodat hij/zij kan grazen terwijl jij ook je sandwich eet.

Zondag avond gingen wij weer uit eten.
Dit keer bij de Nederlandse vrienden van Doug en Pat namelijk Kim en Gerard Mulders. Kim is iemand ongelofelijk veel van koken houd en de ervaring kon je proeven in het eten dat ze voor ons hadden gemaakt. Tijdens supper hadden we het over allemaal tradities in Nederland gehad en ook over de zwarte pieten. (toen hadden wij nog niet door hoe de discussie in Nederland was.) Het was wel leuk om wat Nederlands te horen van andere mensen. Als toetje had ze gevulde speculaas gemaakt. Nergens in de supermarkt is die zo lekker te krijgen en zelfs een banketbakker lukt het vaak niet beter!
Toen we weer weg gingen gaf ze ons nog een zakje met Nederlandse dingetjes mee. Namelijk wat dropjes, een zakje pepernoten en een groot stuk zelfgebakken gevulde speculaas. Het was echt super lief dat ze ons dat gaven, Maar je kon wel een beetje zien dat het een ouder stel is.
Toen we namelijk terug waren in de cabin zagen wij dat de dropjes tot 2007 houdbaar waren. (ik dacht dat die bijna eeuwig houdbaar waren dus deze moeten wel heeel oud zijn.) En de pepernoten waren ook al een jaar over datum... Maar ze smaakten nog best goed en wij leven nog steeds hahaha ;).

Maandag begon onze dag een beetje anders dan gepland. Toen wij in de ochtend aan het ontbijt zaten hoorde ik opeens een heel hard scheetgeluid. Ik dacht bij mijzelf van.... zelfs Rosalie kan niet zo'n geluid produceren en keek naar buiten.. Staat Hanna daar naar binnen te koekeloeren! Het bleek dus dat er 3 paarden waren uitgebroken en rustig voor onze cabin aan het grazen waren. Dit was de dagen daarvoor ook al gebeurt aangezien de bladeren van de bomen vallen en daardoor gaten in het hekwerk open komen die daarvoor te dicht waren door al het blad dat er nog zat.
Na het ontbijt had Rosalie met een touw de grootste dondersteen Hanna naar boven geleid waarna de andere 2 paarden haar braaf volgden.

In de middag moesten wij weer naar het stukje bos dat tot nog toe ons project is. weer een drukke dag met zagen en takken slepen gehad, maar op het einde nog een spannend momentje!
We gingen namelijk een lading goed brandhout naar boven brengen met de ATV maar ik moest een moeilijke bocht maken om weer weg te komen. De kar zat al helemaal vol met brandhout en ik moest in mijn bocht een beetje heuvel op... Wat er dan gebeurt is dat je maar heel langzaam keert en vooral opzij glijd. Waar het uiteindelijk op neer kwam is dat ik met de atv op een hoge boomstronk belande en niet meer voor of achteruit kon. Hij stond zelfs letterlijk met 4 wielen van de grond! (ik denk niet dat ik dat nog een keer na kan doen...) En daar stond ik dan en dacht: Hoe ga ik dit nou aan Doug vertellen...
Maar gelukkig kon ik creatief zijn. ;)
Er zat namelijk een lier aan de voorkant van de ATV. Ik had de staalkabel om een boom gedaan die de ATV uiteindelijk in de goede bocht zou trekken en hem toen van de boomstam afgetrokken. Jammer genoeg stond de voorbumper van de ATV toen wel recht tegen de brandstapel die Rosalie die middag had opgezet... Dus die moesten we toen aan de kant halen om er toch nog langs te moeten.
Van fouten maken leert men, is het gezegde!

Dinsdag was een niet heel speciale werkdag met in de avond wel een hele mooie buitenrit.

Woensdag was er tijdens het werk nog wel wat spannends gebeurd. We hadden namelijk al iets langer dan een week geen regen gehad en de grond was super droog. Toen ik in de middag een brandstapel op een vrij steile helling in de brand stak begon ook het gras rondom de stapel te branden. Omdat er toen ook een flinke bries stond werd dit vuur snel aangewakkerd en kroop snel de helling op. Op een gegeven moment had ik wel een beetje het gevoel dat het uit de hand zou lopen. Rosalie en ik waren als gekken op het brandende gras aan het slaan met een grote tak. Het is net als een wateroppervlak waar een druppel op valt. de kring begint klein maar wordt steeds groter. Gelukkig bleef het bij een aantal kleine kerstboompjes die vlamvatte en een zwarte plek verbrand gras van ruim 10 meter lang en 6 meter breed. Toen Doug langs kwam vertelde ik hem dat ik bijna hier een bosbrand had veroorzaakt. Hij zei dat we goed hadden gehandeld en dat het hem eigenlijk wel goed uit kwam aangezien het verbrande stuk grond volgend jaar het beste gras zal hebben. Dus gelukje bij een ongelukje.


Donderdag was een dag waar niet veel over valt te schrijven... Maar die dagen zorgen er wel voor dat de dagen waarin wel wat spannends gebeurt speciaal zijn. Dus in dat opzicht was het een goede dag. '

Vrijdag was het werk even iets anders. In de ochtend moesten wij een hoekje in het huis opruimen en het spul dat daar stond naar de zeecontainer brengen. Daar waren wij tot lunchtijd mee bezig. Daarna even wat hout naar onze eigen cabin gebracht want dat hebben wij nu wel nodig. Zonder vuurtje is het toch behoorlijk fris in de nacht!
Die middag gingen Doug en Pat weg en ze zoude pas zondag nacht terug komen. Ze gingen naar het "Main Event", dat is een paardenshow waar trainers laten zien hoe ze een paard trainen. Het is 3 dagen lang (vrijdag zaterdag en zondag.) Op vrijdag beginnen de trainers met een paard die nog niets heeft geleerd en ze kregen dan een aantal uren om die dag met het paard te trainen. Op zaterdag lieten ze zien hoeveel ze de dag ervoor hebben gedaan en kregen ze nog 2 uur training. Op zondag gaven ze dan een show met het eindresultaat. En de verhalen die we daar over hadden gehoord zijn echt verbluffend. Ze maken ze zadelmak en doen allerlei oefeningen die een gemiddelde paardenkenner meer dan een maand kosten.
Ook had Doug een verhaal over een man die zijn paard zonder hoofdstel bestuurde maar door wel de bewegingen met zijn handen te maken doorgaf aan het paard wat hij wilde.
Maar wat dit alles voor ons betekende...
Wij hadden een heel weekend Witt's End weer voor ons zelf! Joepie hahaha

Die avond zijn we met de ATV naar het meer gereden. Rosalie heeft een paar geweldige zonsondergang foto's kunnen maken terwijl ik nog voor de laatste keer dit jaar daar kon vissen. Het was echt geweldig rustgevend. En toen het echt begon te schemeren kwamen heel veel vissen af en toe boven water waardoor je in het meer echt duizenden kringetjes zag verschijnen.

Toen we weer in het grote huis waren hadden we snel wat "Kraft dinner" klaargemaakt. De heerlijke macaroni met kaas uit een pakje dat binnen 10 minuutjes klaar is. Rosalie wou daarna heel graag de paardenmeisjes film "flicka" zien. Die hebben wij toen gekeken en gelukkig waren wij er allebei wel over eens dat die gewoon faalde. De film was ongelofelijk zoetsappig en de verhaal lijn voorspelbaar en onrealistisch.

zaterdag was toch een beetje speciale dag. Tim het broertje van Rosalie was namelijk jarig, maar mijn vader ook! Dus die morgen even gezellig met hen geskyped. Ik had eerst niet verwacht dat er zoveel visite bij mij thuis zou zijn dus dat was wel een leuke verrassing.

In de middag gingen we met Jack naar de stad toe. Zijn auto moest winterklaar worden gemaakt en daardoor konden wij even een paar uurtjes in de stad. Op de terugweg hadden we nog wat boodschapjes gedaan en had Jack een kant en klare gebraden kip gehaald voor het avondeten. (die maken ze daar in de supermarkt al helemaal klaar.) Ook wat ingrediënten voor koekjes gehaald die we die middag hadden gemaakt. Stiekem hadden we de dag ervoor ook al een lading gemaakt voor in de cabin. Ook nog wat eiwit schuimpjes gemaakt. Het is echt leuk om hier te oefenen met bakken en koken. Hebben wij wat aan als we terug komen!
Die avond wat gebakken aardappel gemaakt (het zouden schijfjes geweest moeten zijn maar het werd een beetje een prutje.) met wat gekookte worteltjes.
We hadden eigenlijk die avond weer zin om een filmpje te kijken.. maar dit keer wel een goede film. Toen zagen wij dat hun "The lion king" hebben en dat is altijd een goede keus. Dus die met zijn tweetjes gekeken wat heel gezellig was.

Zondag was weer wasdag. En we hadden daarna het huis even helemaal goed schoon gemaakt voor als Doug en Pat weer thuis zouden komen.

Maandag 28 oktober.
Rosalie en ik hadden toen 2 jaar verkering!!
Omdat Rosalie heel graag een armbandje van Cinder's (paarden) Haar wou had ik dat voor haar gemaakt. Ook had ik een nieuw ideetje geprobeerd om van een schijfje gewei een sluitingsmechanisme te maken waarbij de lengte kan worden versteld. Dat was uiteindelijk wel gelukt, maar het ziet er wel een beetje lomp er door uit. Het gaat om het idee! ;)
Die ochtend hoefden we niet meteen aan het werk. we gingen even met Doug en Pat bijpraten over onze weekenden onder het genot van een kopje Thee. In het weekend hadden zij een "Dutch Store" bezocht en ze hadden en zakje met allemaal verschillende dropjes en chocola meegenomen voor ons. Heel lief en lekker! Toen vroegen ze ons wat wij die avond wilden eten aangezien het onze aniversary was. we kozen uiteindelijk voor zoete aardappels (die zij zoooo lekker maakt.) en "Drunken ribs" (soort spare ribs in rum saus.) Met een lekker bubbel wijntje. we vonden het echt geweldig dat ze dit voor ons deden en toen we dat vertelden zei pat: Ware liefde is het waard om gevierd te worden. Later vertelde die avond vertelde ze ons hoe dankbaar ze zijn dat wij bij hun verblijven waarbij ze tranen in haar ogen kreeg. Dat was toch wel emotioneel en tegelijk fijn om te horen.

Dinsdag was een bar koude ochtend na de warmte van de dag ervoor!
Maarliefst min 7 graden. (maar het is nog slechts het begin.)
Deze week is de voorbereiding op de sneeuw begonnen. Aangezien alles wat rondslingerd pas weer te vinden is als de sneeuw gesmolten is proberen we zoveel mogelijk op te ruimen. Die dag hadden we het afval van het "loopgraven project" weg gehaald. In de middag moesten we cabin 1 stofzuigen aangezien daar nog al wat vliegen lagen... Niets had ons echter voor kunnen bereiden op het slagveld wat we daar aantroffen! duizenden dode vliegen en dat is niet overdreven. Waarschijnlijk door de warme nazomer was dit een jaar met wat meer vliegen als normaal. Zelfs nu zitten er nog wat in de cabin terwijl het buiten vriest. Omdat ik zo stil zit terwijl ik het blog schrijf beland er af en toe een vlieg in mijn haar. Door mijn krullies blijven ze vaak vast zitten (nee het is niet zo vettig hahaha) en kan ik ze er gewoon uitpakken. Daarna gaat het deurtje van de kachel open en weg zijn ze. De teller staat op dit moment op 4.

Op dit moment is het volgens mij nog een beetje onduidelijk geweest wanneer we naar ons volgende adres zouden gaan. Op het visite kaartje staat namelijk eind Oktober, maar dat is nu al voorbij. Omdat Doug, Pat en Jack volgende week vrijdag naar "the Canadian rodeo finals" gaan hadden ze ons gevraagd om dan nog op het huis te passen. We vonden het niet erg om deze plek hier voor 5 daagjes te runnen dus dat is het plan.
De officiële aankomstdatum bij ons volgende project. (Helena Lake Ranch) is:
13 November.

Afgelopen vrijdag was een laaaaaaange dag.
We zijn weer naar ons bosproject gegaan en hebben de ochtend doorgebracht met nieuwe brandstapels maken. Maar omdat ze voor vandaag allemaal sneeuw verwachtte (waar ze dus helemaal gelijk in hadden want het sneeuwt nog steeds.) moesten de brandstapels die dag worden aangestoken. Daar waren we na de lunch mee begonnen. Het kostte nog wat tijd om elke brandstapel aan te krijgen aangezien er grote houtblokken op liggen die even veel water vasthouden als een spons. Uiteindelijk had ik mijn beste techniek ontwikkeld namelijk heel veel droge onderste takken van dennenbomen en daarna een scheutje "indian fire starter."
Ook wel benzine genoemd.
Toen Ik de achtste brandstapel in de fik had kwam Doug even langs met de ATV om te zeggen dat we die middag ook genoeg hout voor een paar dagen naar de cabin moesten halen. We moesten de vuren nog een half uurtje laten doorbranden en dan konden we daar mee bezig. Maar toen ik op de tijd keek was het al kwart over 3.... Tegen de tijd dat we hout hadden gesplit en bij onze cabin gelegd was het al kwart over 5. Gelukkig hadden we die avond supper bij Jack wat ongeveer 15 meter lopen is en hoefden we dus niet de heuvel op. Na het eten hadden we een spelletje "Dice" (dobbelstenen) gespeeld. Het doel is om bij 10.000 punten te komen. In 1 ronde is het normaal om ongeveer 200 punten te krijgen. Een straat is één van de beste dingen te gooien in 1 keer. (bijvoorbeeld 2-3-4-5-6) In mijn eerste ronde gooide ik 2 keer een straat en begon met 3200 punten! Jack maakte toen wel een leuke opmerking.
"we have to take that guy to Vegas" (we moeten die jongen naar Las Vegas meenemen.)
(5) deurtje van de kachel gaat open...
Uiteindelijk had ik het spelletje ook gewonnen, wat ik me nog had voorgenomen niet te doen, aangezien de rest nu al als een groep gaat samenwerken om mij een keertje niet te laten winnen....

Dat was het weer voor nu!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden. het is hier nu al iets later dan 11 uur en aangezien de dag om 6 uur begon met broodbakken verlang ik wel een beetje naar ons bedje.

Ik wil nog wel even heel erg bedanken voor het lezen van dit blog. het betekend heel veel voor ons en elke keer als we horen dat iemand het gelezen heeft geeft ons dat gewoon een geluksgevoel. We horen af en toe via via dat iemand het verslag heeft gelezen waarvan wij niet eens wisten dat die ons volgt. De enige manier voor ons om dat te weten is als iemand een reactie plaatst. Aangezien we al wat verraste reacties hadden dát er een reactie geplaatst kon worden wou ik dat nog even in het blog schrijven. Het hoeft natuurlijk niet, maar wij vinden het wel heel leuk. :)

Groetjes van Ons!!!!!!!